Lambayı yakmadan karanlıkta uyudular.
Qin Mian gevşemişken hem sert hem de eski püskü yorganı vücudunda hissetti—yakında buradan ayrılacak ve bu aileden ayrı yaşayacaktı. Diğer sıkıntılar ayrılık ve ayrı yaşamaya nazaran hiçbir şeydi.
"Bu arada, aile mülkünü paylaştıktan sonra nerede yaşayacağız?" Birden en önemli mesele aklına geldiğinde Qin Mian alçak bir sesle sordu.
Karanlıkta Lei Tie duraksadı. "Elimde sadece sazdan bir kulübe yapmaya yetecek para var."
Qin Mian lakayıt bir şekilde gülümsedi, "Mağarada bile yaşayabiliriz, yeter ki buradan ayrılalım." Buradan ayrıldığı sürece para kazanabilirdi.
Lei Tie uzun bir süre sessiz kaldı, adamın uyuyakalıp kalmadığını bilmiyordu.
Qin Mian uyuyamıyordu. Ayağa dikilmeden önce yatakta bir o yana bir bu yana dönüp durdu.
"Nereye?"
Aniden Lei Tie'nin sesi duyuldu.
Qin Mian afallamıştı. Neyse ki yiyeceği mekândan çıkartmamıştı. Karnına dokundu ve iç geçirdi, "Açım." Hâlâ gelişme çağındayken, nasıl bir yumurta ve tavuk bagetiyle doyabilirdi? Du Shi yemeğin kalanını bile dolaba kilitlemişti ve anahtar bir tek ondaydı.
Akabinde Lei Tie'nin kalkmasıyla bir hışırtı sesi duyuldu. Dışarıdan bol miktarda ay ışığı geliyordu. Lei Tie sessizce kapıyı açmıştı.
"Gidelim." dedi Lei Tie yumuşakça.
"Nereye?" Qin Mian meraklanmıştı. Yataktan kalktı ve hasır sandaletlerini ayağına geçirdi.
Lei Tie avlu kapısını açtı. Qin Mian çıktıktan sonra hafifçe kapattı.
Yerde parıldayan ay ışığı, su kadar sakindi. Eylül'ün sonlarında gece oldukça soğuktu ama insanı üşütecek kadar değildi. Yüzlerinde, esen akşam rüzgârı iyi hissettiriyordu.
Lei Tie sıkıca Qin Mian'ın bileğini kavradı. Qin Mian bir süre didindikten sonra elinden kurtulamadı ve başka seçeneği olmaksızın adamın peşinden gitti. Yerde çukurlar vardı. Dikkatli olmayan birisi, bu çukurlardan birine düşebilirdi. Lei Tie'nin onu tutması daha iyiydi. Yol boyunca gittikçe, Qin Mian'ın kafası daha çok karışmıştı. Daha da ileriye giderlerse köyden çıkacaklardı. Tahıl güneşlenme alanında Lie Tie insan boyunda bir mazgalın önünde durdu, tepedeki mazgala uzandı ve üç yumurta bulup çıkardı.
Qin Mian şaşkınlıkla ona baktı. Lei Tie gibi birinden, başkasının yumurtalarını çalmasını beklemezdi.
Lei Tie aklından geçeni anlamış gibiydi, "Sülün yumurtası."
Düşününce bu, Qin Mian'a doğru göründü. Evcil bir tavuk, yumurtasını nasıl buraya bırakmış olabilirdi?
"Bekle." Lei Tie yumurtaları eline doldurdu.
Qin Mian, gözden kaybolana kadar git gide uzaklaşmasını izledi. Etrafta kusursuz bir sessizlik hâkimdi ve mehtabın altında mazgalın gölgesinden başka kimse yoktu. Arkasından esen ve tüylerini diken diken edip, kollarını sıvazlamasına sebep olan rüzgâr soğuktu. Lei Tie'nin yaptığı yüreğini sızlattı ama aynı zamanda, böyle bir ailede doğmuş olduğu için ona karşı yakınlık duyuyordu. Du Shi'nin dolabı kilitleme sebebi sadece onun değil, aynı zamanda Zhao ve Qian'ın da çalmasını önlemekti. Aile olduklarını söylemeye lüzum yoktu ama hâl böyleken, kim bunun gülünç ve üzücü olduğunu düşünmezdi ki?
Çok geçmeden Lei Tie küçük bir yığın odun ve sağ elinde yoktan iki mısır koçanıyla çıkageldi. Çakmaktaşıyla ateş yaktı ve yumurtaları ateşe koydu. Ayrıca iki ince bambu sopasını koçanlardan geçirerek ateşin üzerinde kızarttı.
Titreyen ateşin ışığında, adamın yüzü gün içinde olduğundan daha nazikti. Eğilerek oturmuş olsa da hâlâ o kadar dimdikti ki, çok sağlam ve güvenilir görünüyordu.
Alevler, mısır koçanını yaladı ve bir an sonra Lei Tie elindeki bambu sopalarını çevirdi. Qin Mian esneyerek başını dizlerinin üzerine koydu ve mısır kokusunu alır almaz doğruldu. Lei Tie iki mısırı uzatınca yalnızca birini aldı.
"Sen de ye." Mısırdan bir ısırık aldı; yumuşak ve hoştu. Bu gözlerinde bir gülümsemeye neden oldu. Lei Tie'ye bakıp, gülümseyerek, "Çok güzel kokuyor. Kızartma konusunda iyisin. Hiç yanmamış." Lei Tie öğlen avlanırken yemek yemek için dönmezdi, bu yüzden yemeği kendisi hallederdi. Bu becerisi muhtemelen bundan dolayı gelişmişti.
Lei Tie konuşmadı ve hâlâ ifadesizdi ama yüzündeki soğuk hatlar, açıkça biraz yumuşamıştı. Bir dal parçası alarak ateşte yumurtaları çevirdi.
Qin Mian ve Lie Tie'nin beraber geçirdikleri uzun yıllardan sonra bile Qin Mian ne zaman bu anı hatırlasa, içi yine aynı sıcaklıkla dolacaktı.
"Ne zaman ayrılık konusunu açacaksın? Seni zorlamıyorum ama düzgünce anlamak için soruyorum. Aklımda bir şeyler var da."
Lei Tie mısırı yememişti. "Beşinci kardeş yarın akşam eve dönecek ve ertesi gün de izin günü. Bunu o zaman konuşacağım."
Qin Mian başını salladı. Lei Tie'nin kendi kararlarını veren biri olduğunu zaten biliyordu ve aile mülkünü paylaşıp, ayrı yaşama konusunda iyi fikirleri olmalıydı. Daha fazlasını söylemesine gerek yoktu. Ayrıca, hep onun aykırı bir tip olduğunu hissetmişti, o yüzden müdahale etmesi zordu.
Lei Tie yumurtaları alarak soğumaları için rüzgârlı tarafa koydu.
Qin Mian mısır koçanını çiğneyerek yumurtaya dokundu ama sıcak değildi. Yumurtayı aldı ve soydu. Üç yumurtanın hepsini yedikten sonra doymuştu. Lei Tie sadece elindeki mısırı yemişti.
Mısır koçanlarını uzaktaki dize kadar gelen pirinç tarlasına attılar.
"Burada iz kalacak." Qin Mian yanan ateşi işaret etti.
Lei Tie: "Tahıl güneşlenme alanını kullanmanın zamanı değil" dedi. Bu da izlerin bugünlerde fark edilmeyeceği anlamına geliyordu. Aslında, fark etseler de bir şey olmazdı. En fazla biraz spekülasyona sebep olurdu. En ciddi durumda, insanlar biraz dedikodu yapardı.
"Öyleyse, gidelim." Lei Tie'ye olan minnetini göstermek için Qin Mian kalan odunları tutmak için eğildi.
Onu takip etmesini işaret etmeden önce Lei Tie ondan önce davranarak odunları aldı.
Evdeki odunların yanından geçerken odunları odun yığınını üzerine koydu. Ardından sazdan kulübeye geri döndü.
Avluda çıt çıkmıyordu. Yoklukları kimseyi endişelendirmemişti. Karnının da doymasıyla, uykusu gelmek üzereydi. Yatağa yattı ve uyuyakaldı. Gece yarısında, hayal meyal üşüdüğünü hissetti ve istemsizce yanındaki ısı kaynağına sokularak, derin bir uykuya daldı.