Birinin Karısı Olmak

"Li Zheng amca beni mahcup ediyorsunuz." Qin Mian tarladaki çeltiklere baktı ve övdü, "Amca iyi bir çiftçi olmaya layık. Çeltik başaklarının doluluğuna bakarak, bu yıl iyi bir hasat olacağını söyleyebilirim." Aslında bu, ikiyüzlü bir övgüydü. Bu çeltikler, önceki hayatında gördüklerinden çok daha kötüydü.

"Hahaha…" Qin Mian'ın kelimelerini seçmeye çalıştığını bilen Li Zheng'in, gülmekten gözleri yaşardı ama aynı zamanda, insanları rahat hissettirmek çok kolaydı, "Hiç de bile, sizin tarlanız da iyi."

Qin Mian mütevazı yorumlar yaptı ve daha Li Zheng'le konuşmadı.

Hasbihal yapmak ticari bir hareket değildi ama böyle laflar, konu kişisel iletişim olduğunda samimi sayılırdı. Çok fazla iyi söz söylemek, ikiyüzlülük olarak görülürdü.

Lei Tie kıyılmış soğanlı etli pankekleri yedi ve ancak, bitirdiğinde sordu: "Sen yedin mi?"

Qin Mian cevap verdi: "Daha yemedim. Şimdi geri döneceğim ve öğlen de öğle yemeğini getiririm."

"Tahıl güneşlenme alanına getir." Lei Tie'nin gözüne, uzun adımlarla yürüyen Lei Xiangren ilişti ve sepeti Qin Mian'ın koluna taktı. "Geri dön."

Qin Mian da Lei Xiangren'i görmüştü. Sepeti aldı ve gitti. Lei Xiangren'i çok sevmiyordu ve onunla konuşmaktan kaçınabilirse, kaçınırdı. Lei Tie, Lei Xiangren'in ağabeyiydii, o yüzden onunla uğraşmak yanlış olurdu.

Birkaç adımın ardından, kafasını çevirdi ve sıcakkanlı bir şekilde Lei Tie'ye gülümsedi.

Lei Tie afallamıştı, hafifçe çenesini kaldırdı.

Qin Mian, Lei Tie'nin onun hızlıca gitmesini istediğini tahmin etti. Gülümseyerek adımlarını hızlandırdı ve acele etmeden eve gitti.

Li Zheng buradaki durumu kavramıştı ve gizlice başını salladı. İki üç ısırıkta, kıyılmış soğanlı etli pankeki yedi ve çeltik hasadına devam etti.

"Ağabey, babam senden çeltik hasadı yapmanı istememi söyledi."

"Daha benim çeltiklerimin tamamı toplanmadı."

"Buradaki tarlayla işin bittiğinde, diğerine git."

"Olmaz, sonra tahıl dövmem gerek."

……

Qin Mian uzaklaşmıştı ama yine de Lei Xiangren'in kesin sesini ve Lei Tie'nin umursamaz cevabını az çok duymuştu. Sessizce güldü ve içinden Lei Tie'yi övdü: Güzel!

Eve vardığında, karnını doyurdu ve önce kıyafetlerini yıkadı. Ardından, evin önündeki iki ağacın arasında bambu bir direk buldu. Bambu direğin iki ucu, bir insan kadar uzun olan ağacın dallarına takılmış ve kumaş parçalarıyla sıkıca bağlanmıştı.

Bu Lei Tie'nin yaptığı "çamaşır ipi" olmalıydı.

Qin Mian'ın dudaklarının kenarından, yüzüne istemsiz bir gülümseme yayıldı. Kıyafetleri astıktan sonra, "ilk altın çömlek* planına" başlamak üzere eve döndü.

Önceki hayatında iyi olduğu iki ana şey vardı; biri çiftçilik, diğeri yemek gurmeliği. Günümüzün geri kalmış çağında, tarlada sebze meyve yetiştirmek meşakkatliydi ve bunun üzerinden para kazanmak imkânsızdı. Sadece yemek gurmeliğiyle başlayabilirdi.

Dün kasabada, kısıtlı zaman nedeniyle sadece etrafı dolaşabilmiş ve ilk iş fırsatını bulabilmişti – manuel noodle makinesi. Kasabada yirmiden fazla noodle dükkânı olduğunu hesaplamıştı ve hepsi noodleları aynı şekilde yapıyordu: ilk olarak unu iyice karıştır, ardından hamuru oklavayla ince katmanlar halinde aç ve ardından noodleları bıçakla, ustaca şeritler halinde kes. Bu sadece yorucu değil aynı zamanda meşakkatliydi de. Manuel noodle makinesi yaparsa, iyi satacağına inanıyordu.

Qin Mian geçen günkü pencere kaplamadan arta kalan kâğıtları buldu, mekândan bir kalem aldı ve hamur kabı, kol ve üzerinde birkaç küçük delik bulunan şablonlar da dahil olmak üzere, manuel noodle makinesinin tüm parçalarını çizdi. Manuel noodle makinesinin prensibi basitti, esas olarak ekstrüzyonla**, bir parça vakum pompasına benziyordu. Hamuru gövdeye yerleştir, kolu tut ve aşağı bastır, hamur alt taraftaki birkaç delikten çıksın ve noodle şeritleri haline gelsin. Biri ince noodle yemek isterse küçük delikli taban şablonunu ve kalın noodle için büyük delikli taban şablonunu kullanabilirdi. Çok kullanışlıydı.

Çizimi tamamlayıp teyit ettikten sonra Qin Mian planı kaldırdı, dün aldığı kumaş artıklarını aldı, mekândaki manuel dikiş makinesini buldu ve birkaç çift çorap dikti. Ardından, prova yaptı ve biraz bol olduklarını hissetti. Çorapların goncuna, kaymasını önlemek için tozluk gibi bağlanabilen iki şerit dikti. Çoraplar görünüşte çirkindi ama dikişleri çok iyiydi. Lei Tie görse bile, sadece Qin Mian'ın dikişte becerikli olduğunu düşünür hileye başvurduğunu aklından geçirmezdi.

Birkaç çift çorap yıkadı ve dışarıdaki bambu direğe astı.

Güneşin konumundan, öğle vaktinin geldiği anlaşılıyordu.

Qin Mian direkt olarak mekândan birkaç sebze aldı ve öğle yemeği hazırladı. Dünden kalan yağsız etten yeşil biberli domuz sote, frenk soğanlı omlet ve soğuk patlıcan salatası yaptı.

Lei Tie'nin iştahı yerindeydi, o yüzden büyük bir çorba kâsesine pilav doldurdu. Ayrıca kâseye yaptığı üç çeşit yemeğin yarısını koydu, ağzını bir tabakla örttü ve sepete koydu. Aynı şekilde, kavanoza soğuk kaynamış su doldurdu.

Mekândaki sebzeler nefisti. Qin Mian kalan yemekleri silip süpürdü, sepeti alıp Lei Tie'ye öğle yemeğini götürmeden önce iki kere geğirdi.

Lei Tie'yle mısır közlemek için kullanmış oldukları tahıl güneşlenme alanı, yaklaşık bir buçuk mu'luk bir alanı kaplıyordu ve sekiz eşit kareye bölünmüştü. Qin Mian vardığında, hasır şapkalı köylüler koca güneşin altında harıl harıl çalışıyordu. Bazıları dövülmeye hazır, yeni toplanmış çeltik mahsulünü hızlıca yere seriyordu; hızlı çiftçiler, arada sırada kırbaçlarını şaklatıp, bağırarak mahsulleri dövmek için loğ taşını*** çeken öküzleri sürmeye çoktan başlamışlardı; ve birkaç köylü, dövülmüş tahılı çuvallara dolduruyordu çünkü sırada tahıl güneşlenme alanını kullanmayı bekleyen başkaları vardı; tahıl güneşlenme alanının yanındaki ot yığınının aşağısında, terli üç adam gölgelikte oturmuş, homini gırtlak tıkınıyor ve yüksek sesle konuşuyordu.

Tahıl güneşlenme alanında yirmiden fazla insan vardı.

Nedense, Qin Mian, Lei Tie'yi tahıl güneşlenme alanının köşesinde tek başına eğilmiş, çeltik mahsulünü sererken gördü.