Birinin Karısı Olmak

Keyfi yerinde olduğundan Qin Mian'a kasaba yolu uzun gelmedi. Yolda kasabaya giden bir eşek arabasına rastladılar ve otostop çektiler.

Kasabaya varınca Qin Mian, Lei Tie'yi bir çayevine götürdü ve iki bitki çayı istedi.

Lei Tie onun aklında bir plan olduğunu düşündü ve neredeyse bir duvar kadar sessizleşti. Sadece peşinden gitti ve küçük hanımının ne yapacağını merak etti.

"Garson, hesabı getir." Qin Mian sadece bir yudum almıştı.

Garson ellerini sildi ve yanlarına geldi. "Bizi tercih ettiğiniz için teşekkürler. Toplamda 2 Wen."

Qin Mian çayın parasını ödedi ve üç sikke bahşiş bıraktı.

"Garson, bir şeyi öğrenmek istiyorum."

Lei Tie o zaman, kendi sularını getirmişken neden hanımının çayevine gittiğini anladı. Koyu ve derin gözleri hafifçe dalgalandı ve sonra tekrar durgunlaştı.

Garson parayı aldı ve mutlulukla "Sorun. Övünmek gibi olmasın ama bu kasabada olan biten her şeyi bilirim."

Qin Mian gülmeyi başardı. "Birkaç mobilyayı özelleştirmek istiyoruz, bu kasabada en iyi marangozluk yapan dükkân hangisi biliyor musun?"

"Hey, tam da adamına sordunuz. Yao'nun Marangoz Atölyesi en iyisidir. Kasabada, paralı zenginler mobilyalarını onun atölyesine yaptırır."

Qin Mian biraz utanarak "Yao'nunki ah, birkaç gün önce dükkândaki satıcıyla pek hoş vakit geçirmedim. Yaonunkinden başka ne var?"

Garson düşünmeden cevapladı. "Varlık ve Onur Marangoz Atölyesi. Dükkânları Yao'nunkinden kötü değildir, sadece biraz geç yükseliyorlar ve biraz kötü bir üne sahipler. İkisinin arasında kızgın bir rekabet var!"

Qin Mian bu cümleyi bekliyordu ve memnuniyetle başını salladı. "Çok teşekkürler."

Varlık ve Onur Marangozluk Atölyesi'nin adresini aldıktan sonra atölyeyi bulmak için Lei Tie ile gittiler.

Varlık ve Onur Marangoz Atölyesi binası küçük değildi.

Kapıda dükkânın bulunmasını kolaylaştıran zarif gardıroplar, oymalı yataklar, yuvarlak masalar, maun sandalyeler ve başka şeyler vardı.

Dükkâna girdiklerinde genç bir satıcı, kafasındaki Baotou şapkasını düzelterek onları yüzünde bir gülümsemeyle karşıladı.

"Bu değerli iki müşteri ne almak isterler?"

Qin Mian, "Dükkân sahibiniz nerede? Ona satacak bir şeyim var," dedi.

Satıcı bunu duyar duymaz onu tekrar baştan aşağı süzdü. Yüzündeki heves anında solup gitti. Onları eliyle savarken ağzının sağ kenarı küçümsemeyle yukarı kalktı. "Gidin, gidin buradan. Bu fakir görüntüsüne rağmen yine de marangoz atölyesine bir şey satmak istiyor. Hemen gidin!"

Lei Tie kaşlarını çattı.

Nasıl olduysa Qin Mian alınmamıştı. Başını aşağı ve yukarı salladı ve hafif bir gülümsemeyle "Şimdi sizin Varlık ve Onur Marangoz Atölyenizin neden Yao'nun Marangoz Atölyesi kadar iyi olmadığını anlıyorum," dedi.

"Ne dedin sen?" Satıcı bilhassa kötü bir ifadeyle ona baktı. "Çocuk, canına mı susadın? Git, git hadi!"

"Durun!" Bir el, tezgâhın ardındaki mavi perdeyi açtı ve biraz şişman, orta yaşlı bir adam çıktı.

"Müdür Liao." Satıcının ifadesi yerini hürmete bırakmıştı.

Liao Zhifu onu görmezden geldi ve Qin Mian'ı tartmak için göz kapaklarını kaldırdı. Büyüklenen bir havası ve kurnaz bir gülümsemesi vardı, "Bu kardeşe az önce ne söylediğini sormak istiyorum." Patron, marangoz atölyesini yönetmesi için ona bırakmış ve satıcının elinden geleni yaptığını düşünmüştü ama bugün, cahil bir genç tarafından eleştirilmek onu kızdırmıştı.

"Öyle mi?" Qin Mian korkusuzdu ve parmağıyla satıcıyı işaret etti. "Bugün dükkânınıza müşteri olarak gelmemiş olmam, yarın da müşteriniz olmayacağım anlamına gelmez. Marangoz atölyesi dendiğinde insanların ilk aklına gelenin Yaonunki olmasına şaşmamalı. Konuyu kapatalım, sözlerim görgüsüzlük olarak alınıyorsa sizinle daha fazla konuşmak istemem. Güle güle."

Bu kardeşin olağanüstü konuşması ve sakin ivmesi, Liao Zhifu'nun biraz umursamasına sebep oldu, kalbi sarsılmıştı. "Bekle!"

Qin Mian durdu ve arkaya dönmeden önce belli belirsiz gülümsedi.

"Demin bir şey satmak istediğini mi söyledin?" Liao Zhifu'nun gözleri, Lei Tie'nin sırtındaki sepete kaydı. Sonuçta yapacak işi yoktu, o yüzden bunu zaman öldürmek olarak saydı.

Qin Mian başını salladı. "Evet. Bu bir manuel noodle makinesi planı."

"Manuel noodle makinesi mi?" Liao Zhifu şok olmuştu.

Qin mian açıkladı: "Noodle yapmak için kullanılan bir alet."

Bir şey söylemeden gülümsedi ve Lei Tie'ye noodle makinesini, hamuru ve ahşap leğeni çıkarması için işaret etti. Doğrudan ispatlamıştı. Liao Zhifu'nun gözleri, noodle makinesinin altında beliren uzun ve ince noodleları görerek, şaşkınlıktan kocaman açıldı. Heyecanlanmıştı ama soğukkanlılığını korudu ve kendini toplayarak: "Bu zoraki güzel bir şey sayılır. Planın fiyatı nedir?" dedi.

Satıcı tüm yüzünde 'garip' bir ifadeyle doğrudan noodle makinesine baktı.

Qin Mian, "Sadece bir dükkâna satacağız. 50 Tael. Sabit fiyat," dedi.

"Ah." Liao Zhifu belirsiz bir gülümsemeyle bir ses çıkardı, küçümsemeyle başını salladı ve küçümseyerek: "Bu kardeşin 50 gümüş Tael'in değerini gerçekten bildiğini sanmıyorum. Bildiğin gibi bir gümüş Tael, yaklaşık dört boğazı bir yıl boyunca doyurmaya yeter. 50 Taele bu çok pahalı" dedi.

"Müdür Liao yanılıyor," dedi Qin Mian sakince. "Kasabada kaç tane noodle dükkânı var, Müdür Liao? Her gün bir sürü noodlea ihtiyaçları olmuyor mu? Kasabada kaç zengin insan var? Noodle makinesine küçük bir miktar harcamaktan çekinmezler, değil mi? Planla birlikte bir yığın noodle makinesi üretebilirsin. Tanesini bir gümüş Tael'den satsan bile, kasabada en az 200 Tael kazanırsın. Bir de bunu il çapında düşün? Ya da tüm eyalette? 50 Tael kesinlikle fazla değil" dedi.

Liao Zhifu birazcık etkilenmişti ama sözde iş adamlarının hepsi kötüydü, ortada sahtekarlık ya da ticaret olmadığı sürece fiyatı düşük tutmak isterdi. "Bu kardeş, bir konuda haklı. Ama bu yapması karmaşık bir şeye benzemiyor, o yüzden korkarım ki taklit edilmesi kolay olacaktır."

"Müdür Liao yine yanılıyor." Qin Mian'ın hâlâ söyleyecekleri vardı. "Masalar, sandalyeler, raflı dolaplar ve dolapları taklit etmek daha kolaydır ama neden hâlâ aynı marangoz atölyeleri ünlüyken, diğerlerinin adı bile bilinmiyor? Dahası, eğer planı alırsanız, pazarı önce siz ele geçirebilirsiniz. Biri taklit etse bile, kritik fırsatı kaybedecektir."

Liao Zhifu sakalını sıvazladı ve sessizliğini korudu.

Qin Mian kasten bir süre bekledi ama Liao Zhifu sessizliğini hâlâ bozmamıştı. Yüzünde herhangi bir endişe ifadesi olmaksızın ayağa kalktı ve hafifçe gülümsedi. "Geç oldu. Yao'nun Marangoz Atölyesi'ne de gitmemiz gerek."

"Dur!" Liao Zhifu paniklemişti. "Alacağım." Yao'nun Marangoz Atölyesi, onlarınkinden daha ünlüydü. Eğer manuel noodle makinesinin planını alırsa, dükkânı daha iyi olmaz mıydı?

Qin Mian sessizce Lei Tie'den yana gururlu bir gülümseme takındı.

Lei Tie kafasını sıvazladı.

Liao Zhifu ekledi. "Ama bir garanti belgesi yazmamız gerek. Noodle makinesi planını ve noodle makinesini ikinci bir kişiye satmayacağını, aksi takdirse 1000 gümüş Tael ödeyeceğini garantilemen gerek."

"Öyle olmalı." Qin Mian başıyla onayladı. "Ama dünyadaki tek akıllı, ikimiz değiliz. Biz noodle makinesi yapabiliyorsak, bu diğerlerinin yapamayacağı anlamına gelmez. Eğer ikinci bir noodle makinesi yapılırsa, Müdür Liao bizi suçlayamaz. Müdür Liao önce büyük bir parti üretebilir ve aynı anda ülkenin dört yanına satabilir."

Liao Zhifu hem kaşlarını çattı hem de gerçeğin bu olduğunu kabul etti. Düşündükten sonra başını salladı. "Tamam."

Hemen iki evrak yazdılar ve ardından o ve Lei Tie parmak izlerini bastılar.

Qin Mian, 10 liang* ağırlığında 5 ayakkabı şekilli gümüş külçeyi kabul etti, planı çıkardı ve göstermek için parçalarına ayırmadan önce Liao Zhifu'ya ayrıntılı olarak açıkladı.

Liao Zhifu uyluklarına vurarak yüzünü astı. "Çok basit! Para israfı, resmen para israfı!"

Qin Mian gülümsedi ve başını salladı. "Müdür Liao, bunlar-"

"Bu kardeşin yine 'yanılıyor' demesine gerek yok." Liao Zhifu gerçekten sinirlenmişti.

Qin Mian alınmadı. "Eğer dediğiniz kadar basitse, neden daha önce kimse bunu yapmadı?"