Yirmiden fazla insan vardı ama salonda yeterince oda yoktu, o yüzden dört masa dışarı kuruldu. Sonbahar güneşi gökyüzünde yükselmiş olsa da bunaltıcı olmaktan ziyade, güneşin altında güneşlenen bedenleri ısıtıyordu.
Qin Mian yemekleri servis etmek için doğrudan mutfağa yönelirken Lei Tie misafirleri karşıladı ve masalarına götürdü. Wang Teyze rahatlıkla hâlâ dumanı üzerinde, hoş kokulu haşlanmış çöreklerle dolu bir
Kız Kardeş Zhang ve Wang Teyze ne yapacağını bilmez halde birbirlerine baktılar ve kafalarını iki yana salladılar. Lei Tie ve Qin Mian'ın bu aileden ayrılmış olması tevekkeli değildi.
Misafirler bile Du Shi ve diğer ikisine gözlerinde garip bakışlarla baktılar ama üçü de bunlardan bihaberdi. Gözleri Qin Mian'ın elindeki yemeklere odaklanmıştı.
Her tabakta dört yemek vardı: haşlanmış patatesli tavşan, haşlanmış mantarlı sülün, dağlama ve patlıcan kızartması.
Tüm yemekler, insanların bakışlarını çevirememelerine neden olan güçlü bir et kokusu yayan küçük bit leğende servis edildi.
"Lütfen herkes buyursun. Rahat olun." Lei Tie tekrar oturmadan önce birkaç söz söylemek için ayağa kalktı.
Herkes gülümseyerek "Rahat olalım," dedi. İçlerinden Lei Tie ve Qin Mian'ın dürüst insanlar olduklarını düşünüyorlardı. Misafir ağırlarken etli yemeklere kuş yemi kadar et koyup sebze dolduran bazı cimrilerin aksine, etli iki yemekteki etler boldu.
Qin Mian, "Tüm haşlanmış çörekler burada. Herkes istediği kadar alabilir. Rahatsız olmayın diye tek tek servis yapmayacağım," dedi.
Zhang Dashuan'ın sesi duyuldu. "Leri Tie'nin karısı, rahat olacağımızdan hiç endişen olmasın."
Du Shi kemiksiz sülün etinden koca bir parça alarak kâsesine koydu ve diğerlerinden yavaş kalırım korkusuyla bir parça da tavşan etinden aldı. Qin Mian'a bir bakış attı ve sanki olağan bir şeymiş gibi "En büyük çocuğun karısı, babanı çağır," dedi.
Misafirler birbirlerine bakarak sessizliğe büründüler. Böylesine büyük bir inşaat alanında kim sabahtan beri Lei Daqiang'ın yokluğunu fark etmezdi ki?
Wu Di içten içe kıs kıs güldü ve biraz da ne cevap vereceğini merak ederek sorgular biçimde Qin Mian'a baktı.
Qin Mian sakinliğini korudu. "Anne, babam bana ve Kardeş Tie'ye karşı her zaman iyi davranmıştı ve biz de bunu aklımızda tutuyoruz. Şimdiye kadar gelmediyse muhtemelen iyi hissetmediğinden evde dinleniyor oluşundandır. Son günlerde hava baya soğuk, dikkat etmezsen kolayca soğuk kapabilirsin. Bence babamı çağırmamalıyız ki ayaz yemesin. Ama endişelenme, ona ve küçük kız kardeşe yemek ayırdım, eve dönerken yanında götürürsün. Daha sonra babamı görmeye Kardeş Tie'yle geleceğim."
Du Shi nutku tutularak soğukça Qin Mian'a baktı.
Kız Kardeş Zhang'ın ve Wang Teyze'nin gözlerinde birer gülümseme vardı. Qin Mian sözleriyle Du Shi'nin hakkından gelmişti ve onların da içinin yağları erimişti.
Lei Xiangyi ve Lei Xiangli utançla başlarını eğdiler. Aslında Lei Daqiang'ın neden gelmediğini biliyorlardı. İçten içe Lei Daqiang'ı suçluyorlardı; büyüklük taslamak istiyorsan şimdi sırası değil. İkisi biraz çaresiz bir şekilde birbirine baktı.
Qin Mian, Du Shi'nin bakışlarını fark etmemiş gibi davrandı, Kız Kardeş Zhang ve Wang Teyze'yi yepyeni bir masaya oturttu ve özür dilercesine "Kız Kardeş Zhang ve Wang Teyze, sizin için sorun olmazsa burada oturabilirsiniz. Burası biraz daha sessiz," dedi. Lei Tie yaptığı arabadan arta kalan birkaç tahtayı bu küçük, kare masayı yapmak için kullanmıştı.
Şüphesiz Kız Kardeş ve Wang Teyze "daha sessiz"le neyi kastettiğini anlamışlardı, o yüzden ikisinin de içi rahatladı. Du Shi ve yandaşlarıyla oturmak istemiyorlardı. Sonuçta hepsi aynı köydendi, Du Shi ve yandaşlarını bilmeyen mi vardı? Ayrıca kopardıkları yaygaradan sonra ikisi, Du Shi'nin yanında oturarak başlarına dert almak istemiyorlardı. İçten içe bayram ederlerken Qin Mian'ı suçlayabilirler miydi? Qin Mian'a hiçbir zaman çok özenli olduğu yaftasını yapıştırmamışlardı. Masa küçük olsa da üzerinde dört çeşit yemekten onlara yetecek kadar vardı ve birazı da artıyordu.
"Böyle söyleme. Bu masayı bize vermenden ziyadesiyle memnun kaldık," dedi müstakim ve eli açık bir şahsiyet olan Wang Teyze neşeyle.
Kız Kardeş Zhang da onayladı. "Aynen. Lei Tie'nin karısı, sen de git yemeğini ye."
Qin Mian işleri doğru dürüst hallettikten sonra Lei Tie'nin yanına oturdu. Önündeki boş kâse, çoktan kendisi için yemeklerle dolmuştu. Chopsticklerini almadan önce Lei Tie'ye gülümsedi.
Du Shi durumu garip bir hâle sokmuş olsa da güzel konuşarak sert atmosferi yok eden Zhang Dashuan, Lei Xiangren, Lei Xiangyi ve Wu Di vardı. İnsanlar rahatça sakalaşıyor ve sohbet ediyorlardı, ortam cıvıl cıvıldı.
Dağlama ve patlıcan kızartması sebze yemekleriydi ama domuz yağında kızartılmışlardı, lezzeti en ince ayrıntısına kadar düşünülmüştü. Yemekten sonra neredeyse dört tabakta da hiç yemek kalmamıştı. Herkes yemekten memnun kalmıştı ve gecikmek istemediler. Kısa bir dinlenmeden sonra inşaat alanına gittiler.
Du Shi, Zhao Shi ve Qian Shi temizliğe yardım etmekten bahsetmediler bile. Qin Mian'ın Lei Daqiang ve Lei Chuntao için ayırdığı yemekleri alarak gittiler.
Kzı Kardeş Zhang ve Wang Teyze bulaşıkları yıkadıktan sonra mutfağı derleyip topladılar.
Kız Kardeş Zhang, "Lei Tie'nin karısı, yapacak başka bir şey yoksa biz geri dönelim. Yarın sabah tekrar geliriz," dedi.
Qin Mian elinde iki kâseyle geldi ve gülümseyerek "Kız Kardeş Zhang ve Wang Teyze, sıkı çalıştınız. Bunlar küçük masadan artan yemekler. Beğendiyseniz kalanları alın. Kardeş Tie ve ben çok fazla yiyoruz, bunlar akşam yemeği için bize yetmez," dedi.
Çiftçi ailesinden olanlar o kadar seçici değillerdi. Kalanlar artık yemekler olsa da güzellerdi. Kız Kardeş Zhang ve Wang Teyze mutlulukla kabul ettiler, Qin Mian'a teşekkür ettiler ve beraber ayrıldılar. Yürürken bugün Du Shi, Zhao Shi ve Qian Shi'nin yaptıkları hakkında konuştular ki bu, hoşnutsuzluklarını daha da arttırdı.
Kız Kardeş Zhang hor görerek, "Normalde bunu kendi evlerinde yapmaları sorun olmaz. Bugün bir sürü insan vardı lakin Du Shi ve iki gelini yine de böyle davrandılar. İnsanları gerçekten seyirci kalamaz hâle getiriyorlar."
"Aksini diyen kim? Dördüncü oğullarına hâlâ eş adayı bulamadılar. Du Shi bu şekilde adı çıktıkça kimsenin ailesinin gelini olmak istemeyeceğinden korkmuyor mu?" Wang Teyze lafa karıştı.
"Heehee." Kız Kardeş Zhang ağzını kapayarak güldü. "Bir kızım olursa hiçbir halükârda onlara gelin vermem. Sen bugün öğle yemeğinde Zhao Shi'yi görmedin, iki ağzım olsaydı da daha çok yiyebilseydim der gibiydi."
İkili uzaklaşmıştı ama bu onları çok net duyarak gülmekten katılan Qin Mian'ın gelişmiş işitme duyusuna mâni olamamıştı. Du Shi ve yandaşlarının gelmesini önlemenin bir yolu var mı diye merak ediyordu. Bir işin ucundan tutmaya niyetli bile değillerdi, neden otlakçılık yapmalarına izin versindi ki? Evin inşası en geç yarım ay sürecekti, o zamana kadar her gün öğle yemeğini beleşe mi getireceklerdi? İnsanların bundan faydalanması sorun değildi ama onun sevmediği kişilerin faydalanmasına izin vermek, Qin Mian neresinden bakarsa baksın onu hezimete uğratırdı.
Ancak düşününce, şu üç vurdumduymazın gelmesine izin vermezse ne yapacaklarını kestiremediğinden bir plan yapmaktan vazgeçti. Biraz daha sineye çekmek sorun olmazdı. Ev ve avlu inşa edildikten sonra ailelerinden tekrar yararlanmak o kadar da kolay olmayacaktı.
*Sebzeleri buharda pişirirken bir tavanın içine yerleştirilebilen delikli bir alet.