Büyülü hap dükkânından çıktıktan sonra You Xiao Mo altınlarıyla birlikte başka bir caddedeki ahşap mobilyacıya gitti. Müdür'ün verdiği fiyatı duyunca heyecanlanmıştı. Bütün hapları satmayı düşünmüştü fakat çok satarsa sorun olacağı konusunda da endişeliydi. Biraz düşündükten sonra kalanları sonraki gelişinde satmaya karar verdi. Ancak bu otların ne kadara patlayacağına da bağlıydı. Dört yüz kırk altın yetmezse dönüp hepsini de satabilirdi.
Ahşap mobilyacı, adından da anlaşıldığı gibi, kavak, maun, huş ağacı ve diğer ahşap türlerinden yapılmış ürünler satıyordu. He Ping kasabasında sadece bir ahşap mobilyacı vardı. Dükkân devasaydı. Üç dükkân yeri kaplıyordu ve You Xiao Mo'nun hemen gözüne çarpan büyük bir tabelası vardı.
Kavak benzeri maddeden yapılan boyut boyut dolaplar sergileniyordu. Mağazada birkaç görevli vardı fakat hepsi müşteriler ile ilgileniyordu. Ancak You Xiao Mo şahin gözleriyle köşede yalnız başına duran birisini gördü.
"Dong Jiu, müşteri geldi. Neden hemen ilgilenmiyorsun?"
You Xiao Mo daha hiçbir şey diyemeden yakınındaki kişi aşağılayıcı bir şekilde köşedeki kişiye seslendi. Sesindeki küçümseme belliydi. Köşedeki kişi sanki ona seslenilmesini beklemiyormuşçasına sıçradı. You Xiao Mo ona bakınca genç bir yüz gördü. İlk bakışta en fazla on beş yaşında gibi duruyordu. Aslında düzgün beslenmiyormuş gibi duran, zayıf, on iki on üç yaşlarında bir çocuktu o. Utanarak gülümsediğini iki gamzesi belli oldu.
Dong Jiu, You Xiao Mo'ya yaklaşırken ellerini ovuşturdu ve duraksayarak sordu. "Gü-Günaydın beyefendi. Ahşap mobilya mı alacaksınız?"
Diğer çalışan bir anda burnunu çekti ve dalga geçerek konuşmaya daldı. "Ahşap mobilyacıya geldiğine göre ahşap mobilya alacaktır. Büyülü hap alacak hâli yoktur, değil mi?"
Dong Jiu utanarak kızardı. You Xiao Mo göz ardı etmeye karar verdi ve duvardaki dolaba işaret etti.
"Ne kadar bunlar?"
Dong Jiu duraksadı. İlk defa önce kalite yerine fiyat soran birisiyle karşılaşıyordu.
Kekeleyerek; "O-Onlar yüksek kaliteli ahşaptan ve özel el işçiliği ile yapıldılar. Dışarıdakilerden biraz daha pahalılar. Küçükleri bir altın ve elli gümüş. Büyükleri ise üç altın. Kişiye özel de yapılabiliyorlar."
"O zaman büyüklerinden istiyorum. Kaç tane hazır var elinizde?"
You Xiao Mo fiyatı hesaplayınca parça başına üç altın pahalı değildi. Büyülü otlarını ve büyülü haplarını saklamak için birkaç tane alabilirdi. Dağın eteğine gelmişken birkaç tane eşya almayı da düşünüyordu. Odasına değil, boyutuna koyacaktı. Büyülü otları hazır olduğunda büyülü torbaya koymamaya karar vermişti. Büyülü torbalar kullanışlı olsalar da güvenli değillerdi. Kaybetse ya da başkası görse sonuçlarını hayal bile edemezdi.
"Bu arada, takımlarınız var mı yoksa sadece mobilya mı?" You Xiao Mo sorusunu sormak için arkasını döndü.
Dong Jiu hiç bu kadar konuya odaklı birisini görmemişti. Böyle birisi varsa bile muhtemelen diğer görevliler hemen kapardı onu. Üstelik tepkileri ve diksiyonu diğerleri kadar iyi değildi. Bu yüzden aylık satış tablosunda hep sonlarda olurdu. O an rüya görüyor gibiydi.
"Beyefendi, istediğiniz şeyleri listeleseniz olur mu? Kontrol edip elimizde olup olmadığını size söylerim. Olur mu?" Dong Jiu dikkatlice sordu.
"O zaman hallet bakalım." You Xiao Mo kafa sallayarak gülümsedi.
Sonrasında ise istediklerini listeledi. Dong Jiu'nun hafızasının epey güçlü olduğunu fark etti. Bir kere duyduğu şeyleri karıştırmadan ya da hata yapmadan kelime kelime ona söylemişti. Şansına istediği her şey ellerinde vardı. You Xiao Mo toplamı yirmi altın tutan birçok şey almıştı.
Görece yüklü bir miktar olduğundan You Xiao Mo, dükkân sahibinin dikkatini çekmişti. Dong Jiu'nun cebi kalın bir müşteriyi kafaladığı için ağzı kulaklarına varmıştı. Hemen You Xiao Mo'nun istediklerini getirmek için Dong Jiu'ya katıldı. You Xiao Mo'nun büyülü torbası olduğundan hazır olanlar direkt torbaya konuyordu. Taşımaktan çok daha kolaydı bu. Müdür borcunu hesapladı ve toplam yirmi altı altın olduğunu söyledi. You Xiao Mo'nun parası vardı ve aldığı şeyler gerekli olduğundan ödemeyi yaparken içi hiç acımadı. Sonuçta artık gelir kaynağı vardı.
You Xiao Mo marangozdan ayrılırken Dong Jiu'ya neler kazandırdığının farkında değildi. Fırsatı tepen ve Dong Jiu'yu ilgilenmesi için gönderen görevli sinirden çıldırıyordu. You Xiao Mo'nun kıyafetlerini görünce ön yargıyla yaklaşmış ve fazla parası olmadığı kanısına varmıştı. Dong Jiu'yu da boş görünce ilgilenmesini söyleyeyim de kendini rezil etsin, diye düşünmüştü. Cebinin kalının olduğu aklının ucundan geçmezdi. Ne yazık ki yaptıklarını geri alma şansı da yoktu çünkü Müdür artık Dong Jiu'da yeni bir ışık görüyordu.
O sırada Lin Xiao ise bir ölüm kalım meselesiyle uğraşıyordu.