Sonuç olarak kafeteryaya geldiklerinde You Xiao Mo yine ilginin odağı oldu. Tek fark, bu sefer yanına Ling Xiao’nun da olmasıydı. Akşamları en kalabalık olan vakitte gelmişlerdi şanslarına. İçeri girdiklerinde bir sürü insan çoktan oturmuştu bile.
Onları görünce, özellikle You Xiao Mo’nun yanında Ling Xiao’yu görünce yemeğini tükürüp karşısındaki öğrencinin suratını yemeğe bulayan bir öğrenci bile vardı. Suratı yemeğe bulunan öğrenci de ne kızabilmişti ne de yüzünü silebilmişti. Çünkü o da yemeğini tüküren kadar şaşkındı.
O an You Xiao Mo’nun Ling Xiao ile geldiğini gören herkes, söylentilerin doğru olduğunu düşündü. Savaşçı Grubu’ndan Ling Xiao gerçekten de yemek yemek için Ana Zirve bölgesine gelmişti. Önceden kimse inanmazdı böyle bir şeye.
Fakat şimdi bölgelerine You Xiao Mo ile beraber gelmişti. Üstelik o kadar yakınlardı ki herkesin önünde beraber yemek yiyebiliyorlardı. Aralarında bir şey olmadığını söyleyen kesin ya kördü ya da uyduruyordu. Genelde gürültülü ve kargaşanın hâkim olduğu kafeterya sessizleşmişti. You Xiao Mo içinden ağlıyordu. Karşı çıkmamış da değildi. Sadece Ling Xiao karşı yaptığı herkes sanki onu sadece gıdıklıyor gibi hissediyordu. Ne bir etkileri vardı ne de bir işe yarıyorlardı.
“Lin Shixiong, odada yiyelim mi?”
You Xiao Mo temkinlice sordu.
Ling Xiao ona şöylece bir baktı.
“Buraya kadar gelmişken odaya dönmek de ne? Git yemek al, masa bulup seni bekleyeceğim.”
You Xiao Mo onu bıçaklamak istiyordu. Gelirken yemek alacağını falan söylememişti. You Xiao Mo’nun acı çekmesini istiyordu resmen. You Xiao Mo ne yemek istediğini soramadan Ling Xiao çekti gitti. Gerçekten de masa bakıyordu. Fakat kafeteryadaki masaların çoğu doluydu ve You Xiao Mo da boş masa bulamaması için dua ediyordu.
Ling Xiao’nun ne sevdiğini bilmediğinden her şeyden ufak ufak almıştı. Sonuç olarak elinde kocaman yemek tepsisiyle Ling Xiao’yu aramaya başladı. İşte o an ne kadar yanıldığını fark etti.
Ling Xiao yer bulmuştu ama kesinlikle boş değildi. On kişilik bir masaydı fakat neler olduğunu hiç anlamıyordu. Masa on kişilikti fakat masanın etrafında ondan fazla insan vardı.
Üstelik birkaç tanesi hariç hepsi kadındı.
You Xiao Mo, Ling Xiao’yu gördü. Görmemiş gibi yapamayacağı kadar açıktaydı. Yanına gitti fakat boş yer yoktu.
Ling Xiao, You Xiao Mo’nun geldiğini görünce yanındaki kadın öğrenciye bir şey dedi. Kadın da isteksizce kalktı ve yerini You Xiao Mo’ya verdi.
You Xiao Mo ne diyeceğini bilemiyordu. İnsan kılığına girmiş bir canavardı bu adam. Resmen bir kara koyundu. Ona kötü davranıyor, sürekli kendini eğlendiriyordu fakat diğer öğrencilere gelince hem gülümsüyor hem de zarif davranıyordu.
You Xiao Mo oturduktan sonra sadece kendisinin duyabileceği bir ses duydu.
“Yemeği sen pişirdin herhalde.”
O kadar yavaş mıydı ki? Etrafı tıklım tıklım olan Ling Xiao’yu düşününce kendini hızlı varsayıyordu. Yayılan haber yüzünden daha çok insan kafeteryaya geliyor. Yemeğini bitirip odalarına dönenler bile geri geliyordu.
Sonuç olarak You Xiao Mo yemek yerken aşırı baskı altında hissetti. Vücuduna belki bin belki sekiz yüz keskin bıçağın battığını hissediyordu. İnsanlar ona dik dik bakıyordu ve bu bakışlar ya hayranlık ya kıskançlık ya da nefretle doluydu.
Muhtemelen Ling Xiao da durumdan sıkılmıştı ki çabucak yemeğini yedi ve hâlâ yememiş olan You Xiao Mo’yu kafeteryadan çıkardı. You Xiao Mo, ilk kez Ling Xiao’nun emrivakilerinden şikayetçi değildi. Çünkü o da gerçekten gitmek istiyordu. Zaten Ling Xiao yüzünden gelmişti. Yemeğini bitirip bitirmemesi önemli değildi.
Ling Xiao odaya girmedi. Günlük haplarını aldı ve gitti. You Xiao Mo zaten her şeyi hazırlamıştı. Bütün gün hem Büyülü Otlar Binası’na teslim edeceği hem de Ling Xiao’ya vereceği hapları arıtmıştı. Yarına ise Ling Xiao’nunkiler hariç, kendi için arıtacaktı hapları.
Ling Xiao’yu gönderdikten sonra You Xiao Mo bir kitap çıkardı ve kütüphaneye doğru koştu. Ling Xiao’nun dedikleri doğruydu, [Göksel Ruh Kitabı] antik dilde yazılmıştı. ancak hâlâ bir şeyler bulup bulamayacağına bakmak istiyordu.