Ertesi sabah Yu Huang Rong uyanınca gülümsemekten kendini alamadı. Ah, bugün çöpçatanlık köşküne gidebileceği ve Madam Yan'a iyi haberi verebileceği gündü. O zaman nihayet ona bir sonraki adımın ne olduğunu söyleyebilecek ve yakında Zhang Shi Lan ile evlenebilecekti. Bugün çok güzel bir gündü!
Çevik bir hareketle doğruldu, aceleyle elini yüzünü yıkadı ve güzel bir cübbe giydi. Madam Yan'ın kendisi hakkında ne düşündüğünü çok fazla önemsemese de Zhang Shi Lan'la evlenmesi konusunda fikrini değiştirmesini de istemiyordu. Bu yüzden yine de iyi bir izlenim bırakmak daha iyiydi. Bu aynı zamanda annesinin fazla titiz davranmasını da engelleyecekti.
Saçını topladı ve sonra tereddüt ederek Zhang Shi Lan'ın dün ona verdiği tokayı çıkardı. Gerçekten takmak istiyordu ama… birinin fark etmesinden korkuyordu. Yine de Zhang Shi Lan'ın taktığı şeyi takmak oldukça çekiciydi.
Yu Huang Rong içini çekti ve saç tokasını yerine koydu. Onu takmayı gerçekten istemesine rağmen, takmamanın daha iyi olacağını da anlamıştı. Hayır, risk almamalıydı. Her neyse, bugün Madam Yan ile sonraki adımlar hakkında konuşabilecekti. Sonrasında hâlâ fırsat olabilirdi. Eğer isterse, hayatının geri kalanında Zhang Shi Lan ile saç tokalarını bile değiştirebilirdi.
Kendi saç tokalarından birini aldı ve annesini aramak üzere odadan çıktı. Ah, nihayet köşke gitmek için sabırsızlanıyordu! Tek umudu annesinin hazır olmasıydı. O kadar gün arasından bugünü mü -
Odaya ulaştı ve içerideki manzarayı görünce kaşlarını çattı. Annesi çoktan kalkmıştı ama hâlâ tuvalet masasının önünde oturuyor ve hizmetçiyle bazı mücevherler hakkında konuşuyordu.
Yu Huang Rong dudaklarını büzdü. "Anne, daha hazır değil misin?"
Madam Yu başını kaldırdı ve kaşlarını kaldırdı. "Nedir bu? Bunca yıldır evlenmeyi hep reddeden oğlum birden çöpçatana gitmeye bu kadar hevesli mi oldu? Sakın bana gerçekten hoşlandığın bir kız olduğunu söyleme."
"Neden bahsettiğin hakkında hiçbir fikrim yok. Her neyse, bizi çoktan davet etti, acele edelim. Çöpçatanı bekletmek hoş olmaz. Ayrıca benim için biraz daha çaba göstermesi umuduyla ona iyi bir izlenim bırakmak istemiyor musun? Peki neden bu kadar uzun sürdü?"
Madam Yu cık cıkladı. "Annenle böyle mi konuşuyorsun? Seni çok iyi tanıdığım ve ağzının bozukluğuna alışkın olduğum için mutlu olmalısın. İleride müstakbel eşinle böyle konuşursan, onu korkutup kaçırmaz mısın? Güzel konuşmayı öğrenmelisin! O zaman kesinlikle bir eş bulmakta zorlanmazsın."
Yu Huang Rong dişlerini sıktı ama cevap vermemek için kendini zorladı. Evlenmek istediği kişiyi zaten bulmuştu, o halde endişelenecek ne vardı? Yine de bunu ona söyleyemezdi, bu yüzden sadece şikayetlerini yutabildi. "Her neyse, sadece biraz acele etmemiz gerektiğini söylüyorum. Geç kalmamız iyi olmaz."
Madam Yu başını iki yana salladı. Oğlunu gerçekten anlayamıyordu. Gerçekten aşık mı olmuştu? Düşündüğünde kesinlikle öyle görünüyordu. Ne yazık ki bu müstakbel gelinin kim olabileceği hakkında hiçbir fikri yoktu. Oğlu neden bu kadar ketum davranıyordu? Kızın statüsü uygun olmadığı için olabilir miydi? Yani kızın onunla evlenmesine izin vermeyeceğinden mi korkuyordu? Bu gerçekten olabilirdi! Madam Yan'a bir şey fark edip etmediğini mutlaka sormalıydı.
Eğer oğlunun hoşlandığı bir kız varsa o zaman bunu bilmeliydi! Bu konuda kendi isteğiyle konuşmak istememesi çok yazıktı. Aslında öğrenmek için başka birine sorması gerekiyordu. Bunu diğer hanımlardan herhangi birinin önünde itiraf etseydi, muhtemelen arkasından ona gülerlerdi! Oğlu onu hiç dikkate almıyordu!
Madam Yu içini çekti ama yine de hizmetçisine mücevherleri getirmesi için acele etmesini işaret etti. Oğlu için bu kadar önemli olduğuna göre, onu bekletmemeliydi. Dürüst olmak gerekirse bu kızın kim olduğunu ne kadar çabuk öğrenirse o kadar çabuk rahatlayacaktı. Evet, bu kızın kim olduğunu kesinlikle öğrenmek zorundaydı. Bundan kaçış yoktu.
Aynaya son bir kez baktı ve ayağa kalkıp oğluna el sallamadan önce başını salladı, destek için kolunu tuttu. "Pekâlâ, hazırlandım bile. Şimdi mutlu musun?"
Yu Huang Rong alaycı bir gülümsemeyle karşılık verdi. "Oraya varır varmaz mutlu olacağım. Sadece teşekkür etmek için sana eşlik edeceğimi ve sonra geri döneceğimi sanıyordum. Zaten muhtemelen benim orada olmamı istemez."
Madam Yu kaşlarını kaldırdı. "Ne demek orada olmanı istemez? Nedir bu seninle ilgili olan?"
Yu Huang Rong alaycı bir ifadeyle gülümsedi ve kapıya doğru işaret etti. "Bunu sana çöpçatanlık köşküne giderken anlatmama ne dersin? Oraya geç gitmenin iyi bir fikir olduğunu sanmıyorum. Madam Yan'ın nasıl biri olduğunu düşünürsek, erkenden orada olmak daha iyi olur."
Madam Yu içini çekti ama yine de oğlunu dışarıda takip ederek arabaya bindi. "Peki ya seni orada istememesine ne demeli? Böyle bir şey söyleyip sonra da sessiz kalmamı bekleyemezsin. Şimdi açıklasan iyi olur."
Yu Huang Rong başını salladı. "Elbette anne. Sadece gördüğüm kadarıyla oldukça eksantrik biri. Mektubunda benim de orada olmamı istediğini yazmadığına göre, orada olmamın amaçlandığını sanmıyorum. Sanırım sadece kadın ve erkekleri davet ettiği o iki etkinlikten sonra artık sadece ailelerimizi görmek istiyor. Hatta bu şekilde gelmeye cüret ettiğim için hoşnutsuz bile olabilir."
Madam Yu kaşlarını çattı. "Ama bu sadece senin endişeni göstermen değil mi? Buna ne itirazı olabilir ki? İşleri bu kadar ciddiye alıyor olmandan onur duymalı."
Yu Huang Rong'un buna ne diyeceği hakkında hiçbir fikri yoktu. Bu onun evliliğiyle ilgiliydi. Neden ciddiye almasındı ki? Madam Yan'ın bunu ciddiye almasını beklemesi gerekmez miydi? Yine de Luan Xin'in kuzeninin nasıl davrandığını düşünürse… Bunun beklenen bir şey olduğunu söyleyemezdi. Görünüşe göre erkeklerin hepsi bu konuda Madam Yan'ın muhtemelen istediği şekilde ciddi değildi.
Zhang Shi Lan olmasaydı, kendisi de böyle davranmazdı. Bunu çok iyi biliyordu. "Neden tekrar geldiğimi açıkladıktan sonra böyle hissedeceğinden eminim. O kadar da mantıksız biri değil." Yine de onun oldukça mantıksız olduğunu söylemek zorundaydı. Eğer o da yardımcı olmasaydı, kesinlikle onunla uğraşmak istemezdi!
Araba nihayet çöpçatanlık köşkünün önüne geldi ve Yu Huang Rong sessizce rahat bir nefes aldı. Ah, nihayet! Madam Yan ile konuşmak ve annesini göndermek için sabırsızlanıyordu.
Büyük bir dikkatle arabadan indi ve annesinin inmesine yardım etmek için uzandı. "Adımlarına dikkat et anne. Burada başına bir şey gelmesini istemeyiz. Bu gerçekten şanssızlık olur."
Madam Yu kaşlarını kaldırarak ona baktı. "Ne demek şanssızlık olur? Bana bir şey olacağından mı endişeleniyorsun? Yoksa sadece düğününe bir şey olacağından mı endişeleniyorsun?"
Yu Huang Rong dondu ve sonra başını hayır anlamında salladı. "Hayır, sana bir şey olmasından ve düğünüme katılamayacak olmandan korkuyorum. Bunu istemem."
Madam Yu başını salladı ve onun kolunu tutmadan önce arabadan indi. "Neyse, artık buradayız. Bu yüzden bir şey söylemeden önce iki kez düşündüğünden emin ol. Bu sefer yanlış bir şey yapamazsın! Konuşacağın kişi bu sefer annen olmayacak. Başka bir kadın olacak ve senin için iyi bir eş bulacak olan da o olacak. Bu yüzden en iyi şekilde davransan iyi olur!"
Yu Huang Rong'un dudakları kıpırdadı. Annesi neden ona hiçbir şeyden haberi olmayan bir çocuk gibi davranıyordu? Madam Yan ile zaten iki kez görüşmemiş miydi? Ve ondan tamamen nefret etmeye başlamamıştı, değil mi?
Durum böyle olduğuna göre, ona bu şekilde davranması için hiçbir neden olmamalıydı. Böyle düşünse de bir şey söylemeyecekti. Ne de olsa sonunda çöpçatanlık köşküne ulaşmışlardı. Sessiz kalıp onun da aynı şekilde düşündüğünü varsaymasına izin vermek, onu daha fazla konuşturmaktan ve böylece içeri girip Madam Yan'a iyi haberlerini vermesini engellemekten daha iyiydi. Gerçekten de daha fazla beklemek zorunda kalmak istemiyordu.
İkisi çöpçatanlık köşkünün önündeki meydanı geçtiklerinde kapı çoktan açılmış ve Xiao Jia ile Madam Yan dışarı çıkmışlardı. "General Yu, Madam Yu. Çöpçatanlık köşkümüze hoş geldiniz. Buraya bu kadar erken gelebildiğiniz için çok mutluyuz."
Madam Yu iki kadına parlak bir şekilde gülümsedi. "Ah, bu çok doğal. Ne de olsa bu oğlumun düğünü ile ilgili. Böylesine önemli bir mesele çok uzun süre ertelenmemeli."
Madam Yan başıyla onayladıktan sonra arkasındaki kapıyı işaret etti. "Madam Yu elbette haklı. Bu durumda, neden içeri girmiyoruz?" Aynı anda Yu Huang Rong'a sorgulayıcı bir bakış atmaktan kendini alamadı. Bu adam… Gidip bu fırsatı Zhang Shi Lan'a kur yapmak için kullanması gerekmez miydi? Burada annesiyle birlikte koşturarak ne yapıyordu?
Yu Huang Rong garip bir kahkaha attı ve boğazını temizledi. "Şey, sadece annemle konuşmak istediğinizi biliyorum ama… sizinle biraz konuşmak istiyorum. Belki…" Konuşmayı kesti ve kaşlarını kaldırarak ona baktı.
Madam Yan'ın dudağı seğirdi. Bu adam bilerek sorun çıkarmaya mı çalışıyordu? Eğer konuşmak istediği bir şey varsa, bunu başka bir gün yapabilirdi! Neden annesiyle birlikte buradaydı?!
Ne yazık ki, Madam Yu'nun önünde ona ağzının payını vermekte zorlanıyordu. Bu yüzden sadece gülümseyip başka bir yöne doğru hareket edebildi. "General Yu'nun konuşmak istediği bir şey varsa, doğal olarak bunu yapmaya hazırım. Xiao Jia, Madam Yu'ya odaya kadar eşlik ederken siz neden beni takip etmiyorsunuz? Xiao Jia, Madam Yu'nun rahat ettiğinden ve hiçbir eksiğinin olmadığından emin ol. Eminim bu uzun sürmeyecektir." Madam Yu'ya başıyla selam verdikten sonra arkasını dönerek Yu Huang Rong'a karanlık bir bakış daha attı.
Yu Huang Rong hiçbir şey görmemiş gibi davrandı ve mutlulukla onu takip etti. Ah, iyi haberi onunla paylaşmak için sabırsızlanıyordu!
İkisinin arkasında, Xiao Jia kendini gülümsemeye zorladı ve ardından Madam Yu'nun beklemesi gereken odayı işaret etti. "Lütfen, Madam Yu. Sizi şimdi odanıza götüreceğim ve bir fincan çay getireceğim. Eminim Madam Yan birazdan yanınıza gelecektir."
Madam Yu kendi düşünceleri içinde kaybolmuş bir halde başını salladı. Oğlunun kendisiyle gelmek için nasıl ısrar ettiğini, Madam Yan'a onun önünde teşekkür etmek istemeyip tek başına onunla konuşmaya gittiğini… Aşık olduğu kişi bu Madam Yan olamazdı, değil mi? Ama o zaten evliydi! Hayır, buna izin veremezdi. Bugün eve döndüklerinde oğlunu kesinlikle bundan vazgeçirmeliydi.