İki hafta göz açıp kapayıncaya geçti. Yu Huang Rong başkentte yeniden ortaya çıktı ve herkesi şoke etti. İnsanlar bir şeyler olmasını bekliyordu ama genç General güpegündüz pusuya düşürülmedi. Ardından, yaklaşan düğününün haberi de yayıldı, herkes çılgına döndü ve sokaklar dedikodu vızıltısına boğuldu.
Bu arada iki aile de büyük olay için hazırlık yapmakla meşguldü. Karşılıklı hediyeleşmeler yapıldı, kıyafetler hazırlandı, mekân süslendi. Düğün için seçtikleri yer Luan Xin'in onlara hediye ettiği malikâneydi. Şimdiye kadar tüm kişisel eşyaları taşınmıştı ve aileleri de başka hiçbir şeylerinin eksik olmamasını sağlamaya özen göstermişti. Oraya vardıklarında, muhtemelen birkaç nesildir işletiliyormuş gibi görünen, tam kadrolu bir malikâne manzarasıyla karşılaşacaklardı.
Yu Huang Rong bu düşünce karşısında gülümsedi. Daha yeni uyanmıştı ve yüreğinin çarpmasına engel olamıyordu. Bugün nihayet yıllardır sevdiği kişiyle evleneceği gün olacaktı. Bu bir rüyanın gerçekleşmesiydi.
Elini yüzünü yıkadı ve sonra içinde düğün kıyafeti olan kutuyu açtı. Kapağı açtı ve parlak kırmızı kumaşa baktı. Dudaklarında bir gülümseme belirdi ve parmak uçlarını kumaşın üzerinde gezdirdi. Şu anda Zhang Shi Lan da bunu yapıyor olmalıydı, değil mi? O da düğünleri için hazırlık yapıyor olmalıydı. Belki o da kumaşa hayranlıkla bakıyordu ya da belki de çoktan…
Yu Huang Rong öksürdü ve bu düşünceyi bir kenara itti. Düğün gecelerine daha saatler vardı. Şu anda Zhang Shi Lan'ın kıyafetlerini değiştirişini kesinlikle düşünmemeliydi. Bu sadece işleri garipleştirirdi.
Cübbeyi çıkardı ve gözleri mutlulukla parlayarak içini çekti. Cübbeyi pratik hareketlerle giydi. Bu sadece bir cübbe giymekti, hayatı boyunca on binden fazla kez yaptığı bir şeydi. Bilinçli bir düşünce gerektirmiyordu. Ama bugün… Parmakları biraz titriyordu ve kalbi çarpmaya başlamıştı. Teninin üzerinde kayan kumaş, yakında yaşayacağı tatlı geleceği fısıldıyor gibiydi. Sanki… şu anda gerçekten yeni bir hayata başlıyormuş gibi hissediyordu. Sadece birkaç saat sonra, yıllardır sadece hayal edebildiği şey gerçek olacaktı.
Başkentteki başka bir evde Zhang Shi Lan aynaya baktı ve parmaklarıyla belindeki işlemeli kemeri okşadı. Görünüşü… Evlenmek üzere olan bir adama benziyordu. Bazen bunu hayal etmeye çalışmış olsa da bir gün gerçeğe dönüşeceğini hiç düşünmemişti.
Hafifçe nefes verdi ve ardından aynada kendine gülümsedi. Hâlâ ne düşünüyordu? Kader ona böyle güzel bir sürpriz yapmıştı. Başını dik tutmalı ve doğrudan ona doğru gitmeliydi.
Oturdu ve saçlarını taradı, saçlarının yüzüne düşmeyeceğinden emin olmak için birkaç tutam ördükten sonra hepsini geriye doğru çekerek başının arkasında sabitledi. Bir saç tokasına uzandı ve sonra hangisini takacağı konusunda tereddüt etti. Normal saç tokaları oldukça basitti. Bu duruma daha uygun olan birkaç tane daha vardı ama… Elinde olmadan bunun doğru olmadığını hissetti.
Garip bir şekilde orada oturdu ve sonunda yan taraftaki sandığı açarak Yu Huang Rong'un Qian Mu Qing ile tanıştıkları gün ona şaka yollu hediye ettiği saç tokasını çıkardı. Onun zevkine göre biraz fazla kızsı görünüyordu ama ne de olsa bu Yu Huang Rong'dan gelen bir şeydi. Düğün günlerinde bunu takmak ve ne hakkında olduğunu bilen sadece iki kişi olmak… kulağa o kadar da kötü gelmiyordu.
Zhang Shi Lan gülümseyerek başını salladı ve sonunda saç tokasını taktı. Aynada kendine son bir kez baktıktan sonra ayağa kalktı ve odadan çıktı.
Madam Zhang gözyaşları içinde dışarıda duruyordu. "Ah, çocuğum, gerçekten evleneceğine inanamıyorum." Uzanıp yanaklarını okşadı ve bu anı asla unutmamak için ona uzun uzun baktı. Eve güzel bir kız getirmeyeceğini ve bunun yerine başka bir adamla yaşamaya başlayacağını umursamıyordu. En azından oğlu hayattaydı ve mutluydu. Ne kadar parlak gülümsediğine bir bakın! Resmen aşkla parlıyordu! Olması gereken buydu.
Bay Zhang da oğluna baktı. Ruh hali daha karmaşıktı ama şu ana kadar durumla barışmayı başarmıştı. Her neyse, bu konuda yapılabilecek hiçbir şey yoktu. Shi Lan'ın General'e aşık olması onun lehineydi. Aksi takdirde, onunla evlenmek zorunda kalmak gerçekten bir aşağılanma olurdu. Hayır, her şeye rağmen böylesi daha iyiydi.
Bay Zhang, oğlunu kenara çekip ellerini tutmadan önce karısının sakinleşmesini bekledi. "Shi Lan, evleniyorsun. Bu şekilde olmasını hiç beklemiyordum, bu yüzden başka bir aileye girdikten sonra nasıl davranman gerektiğini hiç konuşmadık. Artık bu konuda da yapılabilecek bir şey yok, o yüzden elinden gelenin en iyisini yap. General'in ailesine sorun çıkarma, kendine iyi bak ve eğer bir sorun çıkarsa her zaman kendi ailene güvenebilirsin. Bir sorun olursa gelip bize söyle. İki General kadar nüfuzum olmayabilir ama kendi oğluma yardım etmenin bir yolunu bulacağım."
Zhang Shi Lan başını salladı ama yine de gülümsemekten kendini alamadı. "Baba, sanki onunla birlikte savaşa gidecekmişim gibi konuşuyorsun. Sadece evleniyorum. Eminim hiçbir sorun çıkmayacaktır."
Bay Zhang içini çekti ve oğlunun omzunu sıvazladı. "Ah şu gençler. İşler düşündüğün gibi gitmezse seni uyarmadığımı söyleme. Şu anda, daha önce olanlar yüzünden hâlâ kendini suçlu hissediyor. Ama bu şekilde kalacağını nereden biliyorsun? Belki bundan altı ay ya da bir yıl sonra, onun için yaptıklarını unutmuş olacak. O zaman ne olacak? Gerçekten sana hâlâ iyi davranacağını mı düşünüyorsun?"
Zhang Shi Lan hafifçe gülümsedi. "Belki altı ay ya da bir yıl sonra bana çoktan âşık olmuş olacak. Yoksa oğlunun hiç cazibesi olmadığını mı düşünüyorsun?"
Bay Zhang içini çekti ve başını iki yana salladı. Bu çocukla konuşmanın gerçekten bir faydası yoktu. Sadece onun için gerçekten endişelendiklerini anlamıyordu. "Madem bu kadar eminsin, o zaman bu konu hakkında konuşmayalım. Her neyse, şimdi yola çıkmalısın. Kendi düğününe geç kalmak senin için iyi olmaz. Bu tür bir şey için her zaman uğurlu saate uyman gerekir."
Zhang Shi Lan başını onaylarcasına salladı ve sonra annesine baktı. "Peki, sanırım gideceğim o zaman. Üç gün sonra eve döneceğim. O zamana kadar fazla endişelenme. General kesinlikle bana zorbalık yapmayacaktır."
"Eğer yaparsa…" Madam Zhang kaşlarını hafifçe çattı. Ne yazık ki, General, çocuklarına gerçekten zorbalık etmek istiyorsa yapabilecekleri hiçbir şey yoktu. İçini çekti ve omzunu sıvazladı. "Sadece elinden geleni yap. Sana âşık olmasa bile, sana iyi davranamayacak kadar nahoş bulacağını sanmıyorum."
Bay Zhang başını yukarı aşağı salladı. "Evet, eğer buna gerçekten katlanamazsan, o zaman gidip ailesine şikayet edersin. Akademideki yarışmaya gittiğimizde yaşlı General sana oldukça düşkün görünüyordu. Oğluna karşı sana yardım edebilir."
Zhang Shi Lan başını salladı. "Hm, bunu aklımda tutacağım." Bunu kesinlikle aklında tutacak ve sonra Yu Huang Rong'a anlatacaktı. Sevgilisinin ailesinin zihnindeki imajının böyle olacağını kim bilebilirdi ki? Ayrıca Yu Huang Rong'un ebeveynlerinin bunu bilselerdi ne düşüneceklerini de merak ediyordu. Ama şimdi bunun zamanı değildi. Hayır, şimdi gidip evlenecekti.
Anne ve babasına bir kez daha baktıktan sonra arkasını dönüp evden çıktı ve kapının önünde bekleyen arabaya doğru yürüdü. Aslında yeni malikanelerine bir tahtırevanla gitmesi gerekiyordu ama o bunu reddetmişti.
O, yeni ailesinin kapısına kadar taşınabilecek bir gelin değildi. O, başka bir aileye gelin giden bir adamdı. İşleri bir kadın için olması gerektiği gibi yapmayı reddetti. Hatta tıpkı Yu Huang Rong'un yaptığı gibi ata binmeyi bile talep etmişti. Ancak bu da her iki aile tarafından şiddetle reddedilmiş ve Yu Huang Rong da bunu kabul etmişti.
Nişanlısının yeni evlerine at sürmesiyle ilgili bir sorunu yoktu ama yine de ağır yaralı olması gerekiyordu. Oraya nasıl gidebilirdi? Vücudu için iyi olmazdı.
Bu nedenle, sonunda iki aile, Yu Huang Rong'un atının bu durum için hazırlandığı şekilde süsleyecekleri bir arabayı kullanmasının en iyisi olacağına karar verdiler. Bu şekilde hem vücudunu zorlamayacak hem de bir kadın gibi muamele görmeyecekti.
Zhang Shi Lan önce tereddüt etti ama sonunda pes etti. Koşullar göz önüne alındığında, bu gerçekten de en iyi yoldu. Kendi düğününe at sırtında gitmediği için daha az erkek sayılacak da değildi.
Hizmetçilerden biri Zhang Shi Lan'ın arabaya binmesine yardım etti ve yola koyuldular. Yirmi yılı aşkın bir süredir yaşadığı eve baktı ve kendi kendine iç geçirdi. Artık hayatının aşkıyla evlenmesine sadece birkaç saat kalmıştı.
Sadece son birkaç ayda daha da yakınlaştıklarını düşünmek garipti. Ancak durum böyle olsa bile, yine de birbirlerini çok daha iyi tanıdıklarını hissetti. Yu Huang Rong'un onun için böyle bir uzlaşma bulabilmesi bunun için fazlasıyla yeterli bir kanıttı. Evet, bu düğün doğru zamanda yapılıyordu. Çok erken değil ama çok geç de değil. Bugün bunun için tam olarak doğru gündü.