Claire, bilinci uçurumun kenarından dönerken burnunun ucunu kapadı. Hâlâ sersemdi ancak zar zor uyanmıştı ve odaklanamadığı bakışları hâlâ geceyi karşısında geçirmiş olan var olmayan kişinin üzerindeydi. Bir önceki akşam yaşadığı en kötü gecelerden biriydi ve hiç şüphesiz bunun en önemli nedenlerinden biri de adamdı. Acı da bir başka etkendi ama adamın ve hayaletinin aksine, çektiği acı gece boyunca devam etmemişti. Beş kez uyandığında dördünde travma yaşamamıştı. Rüyalarından ikinci kez kaçtığında yaraları kapanmıştı; kanlı, yırtık pırtık giysileri çektiği acının geriye kalan tek kanıtıydı.
Rahatsızlığını artıran şey ise ortamın sıcaklığıydı. Son on küsur saati ter içinde kalarak geçirmişti. Gözlerini her açtığında su ihtiyacını karşılamak için bir mide dolusu su içmesi gerekiyordu. Dost canlısı olmayan bu biyomda susuzluğunu gidermek yorucuydu ama yine de bilinçaltına musallat olan berrak kâbuslardan çok daha iyiydi. Rüyalarına musallat olan dağınık hayalet, önceki çabalarından -ne olursa olsun- vazgeçip kendini yemek yerken seyretmeye karar vermişti. Birlikte, on iki saatin büyük bir bölümünü ıstakoz, domuz ve boğalarla tıkınan vücuduna bakarak geçirmişlerdi. Yediği her şeyi afiyetle mideye indiriyordu. Sebzeler, tahıllar ve etlerin hepsinin tadını çıkarıyordu.
Onun neşesi melezin hoşnutsuzluğuyla el ele gitti. Doğru dürüst bir şey yemeyeli bir haftadan fazla olmuştu. Ekşispor meyvesi, tadını çıkarmaya uzaktan bile yaklaşabildiği tek lokmaydı ve beş dakikalık bir sinir bozukluğunun yanında sunulmuştu.
Claire kendini yemek seçen biri ya da bir gurme olarak görmese de tadı da en az görüntüsü kadar güzel olan yiyeceklerden mahrum kalmaya alışık değildi. Şu anki ikilemine en yakın şeyi Tal'ihir'e yaptığı bir aylık yolculukta yaşamıştı. Ama o bile daha bağışlayıcıydı. Yerel mutfak damak tadına uymasa da en azından Llystletein Otoritesi'nin ürettiği lezzetsiz, iştah açıcı olmayan çöplerin aksine, onunki gibi rafine bir paletin hak ettiği tüm özenle hazırlanmış olduğunu fark edebilmişti.
"Belki de sadece şanssızdım. Henüz seçmediğim gerçekten lezzetli bir şey olabilir."
Bu iddiaya inanmıyordu fakat beceriyi açıp listeyi okurken azalan umudunu pekiştirmek için bunu yüksek sesle söyledi.
Llystletein Otoritesi
Eylemler
- Güvenli Bölge Oluştur (Bekleme Süresi: 7 gün)
- Atıkları Mana Olarak Sil (200MP)
Üretilebilir İçecekler
- Borroqua Velva (100MP)
- Cosmogoblitan (50MP)
- Mimicosa☆ (500MP)
- Kuzgun Roket Yakıtı (100MP)
- Bayat Su (25MP)
- Beyaz Kurt Şarabı (150MP)
Üretilebilir Yiyecekler
- Yarasa Simitli Sandviç (150MP)
- Bearchst (400MP)
- Borrok Beyin Sashimi (250MP)
- Kızarmış Kurbağa Kanatları (300MP)
- Izgara Dunkuz Kuyruğu☆(2000MP)
- Bolonez Soslu Cehennem Domuzu (500MP)
- Didiklenmiş Ork (150MP)
- Baharatlı Şaman Sundae☆(3500MP)
- Bayat Ekmek (25MP)
- Toadem Tiramisu☆(2500MP)
- Watcha Burger☆(3250MP)
Yükseltilmiş Izgara Dunkuz Kuyruğu'nda karar kılmadan önce durumu ve seçenekleri arasında bir an göz gezdirdi. Neredeyse tüm manasına mâl oluyordu ama merakı hem ihtiyatına hem de endişesine ağır basıyordu; hâlâ güvenli bölgedeydi ve kaynağın yenilenmesi sadece bir saatten biraz fazla sürecekti.
Yemek seçildiğinde ve manası elinde yavaş yavaş şekillenmeye başladığında melez kaşlarını çatarak yetenek puanlarına baktı. Ruh ve bilgelik, onun katkısı olmadan bile yabani otlar gibi büyüyordu. Llystletein Güç Büyücüsü sadece seviye atlamalardan saçma sapan bir sürü puan sağlıyordu, bu yüzden bilgeliğin başka bir eşiğe yaklaştığından şüphelenmesine rağmen ikisine de yatırım yapmaktan kaçındı.
"Ne kadar yazık. Derslerine daha fazla dikkat etseydin öğrenebilirdik," dedi sağında beliren Omuz Atı.
"O zaman neden yapmadınız?" diye sordu Claire.
"Ah, seni küçük aptal şey. Bunun imkânsız olduğunu biliyorsun. Sadece yemek yemek ve uyumakla meşguldüm. Ne kadar güzel ve bilge olsam da Allegra'ya ilgi göstermem mümkün değildi."
Claire gözlerini devirdi ve diğer omzuna döndüğünde yılanın garip bir şekilde bakışlarını kaçırdığını gördü.
"Bana bakma," dedi Omuz Yılanı. "Ben sağırım."
"Eminim öylesindir. Şimdi git başımdan. Bana bakıyor olsan bile, güce daha fazla puan eklediğim için kendimi kötü hissetmeyeceğim," diye mırıldandı melez.
Yılan tısladı. "Ben masumum. Sadece bir şeyleri öldürmek istiyorum."
"Ve ben sadece dunkuz kuyruğunu yemek istediğim için buradayım. Ayrıca benim yerime senin onu yemeni izleyerek vekâleten yaşamaktan da rahatsız olmam," diye mırıldandı at.
Her iki şüpheliyi de görmezden gelen Claire, puanlarına doğru baktı ve biraz iç çekti. Onları nereye vermesi gerektiği konusunda hiçbir fikri yoktu. Her bir özellik hakkında ne kadar çok düşünürse o kadar önemli görünüyorlardu. Daha fazla çevikliğe sahip olsaydı iki kuyruklu borrokun hızıyla bu kadar uğraşmazdı ve maharetindeki artış, canavarın tekniğine karşı daha kolay bir zaman geçirmesini sağlardı. Aynı şekilde, kaba kuvvete yatırım yapmak da her zaman bir seçenekti. Daha fazla güçle bu kadar çok vuruşa ihtiyaç duymazdı ve özellikle güçlü darbelerin düşmanlarını sakat bırakabileceğinin farkındaydı.
"Her birine birkaç puan da verebilirim."
"Bunun dışında her şey olabilir," dedi Omuz Yılanı inleyerek. "Uzmanlaşmamız gerek."
"Sadece bir şeyleri öldürmek istediğini söylediğini sanıyordum."
"Evet ama istatistiklerini bozmazsan bir şeyleri öldürmek daha kolay olur."
"Bir iyilik yap ve onu dinle Claire. Çok haklı," diye onayladı Omuz Atı.
Melez birkaç dakika boyunca onun omuzlarının arasına baktı. "Peki," diye iç geçirdi. "Benden ne yapmamı istiyorsun?"
"Hepsini çevikliğe ve maharete yatır," dedi Omuz Yılanı.
"Ya da ruha," dedi Omuz Atı.
"Kes sesini midilli, ruhtan bir şey alan tek kişi sensin. Claire de ben de benim önerilerimden faydalanıyoruz."
"Neden güç değil?" diye sordu Claire. "Bir şeyleri suratlarından bıçaklamama yardımcı olur."
"Daha fazla hız ve keskinlik de öyle. Bir şeyi beş kez hızlıca bıçaklayabilecekken neden bir kez bıçaklamakla yetinesin ki?"
"Bu daha iyi görünüyor."
Claire bir an durup düşündükten sonra çevikliğe yüzden biraz fazla puan verdi ve geri kalanını maharet ile canlılık arasında paylaştırdı. Claire'in çevikliğini artırmak, maharetini artırmaktan çok daha az rastlanan bir durumdu; düzenbaz sınıfları bu ikincisini sağlamakla tanınırdı ve Llystletein varyantı da farklı değildi. Ama elbette yatırımını bu kadar büyük ölçüde çarpıtmasının tek nedeni bu değildi.
Özelliğin erişim kolaylığından çok daha önemlisi, harcadığı her puanın göreceli etkinliğiydi. Elinin altında bu kadar çok puan varken, çevikliği bir sonraki eşiğin üzerine çıkarmamak için hiçbir neden yoktu ve Claire de tam olarak bunu yapmıştı; statü şimdi 250 puana ulaşmıştı.
Elbette, sonuçlar hemen ortaya çıktı. Serbest eliyle havaya hafifçe vuran melez, önceki geceye kıyasla birkaç kat daha hızlı olduğunu doğruladı. Hız, küçük bir kontrol kaybını da beraberinde getirmişti ama o bunu pek umursamadı. Ellerini yeni en yüksek hızlarında hareket ettirdiğinde sadece daha beceriksiz hissetti.
"İşte, mutlu musun?"
"Hem de çok." Yılan başını aşağı yukarı sallarken tısladı.
"İstatistikler hakkında düşünmeyi bırakalım ve yemek hakkında düşünmeye başlayalım," dedi Omuz Atı. "Yemek neredeyse hazır."
Claire atın bakışlarını takip etti ancak gözleri fal taşı gibi açılmış halde olduğu yerde donup kaldı. Toprak çanak kaşlarını kaldıracak bir şekil almıştı. Genişliği aşağı yukarı eskisiyle aynıydı ama uzunluğu bunun bir düzine katından fazlaydı. O kadar uzundu ki üzerinde bulunduğu patikanın genişliğini ve daha fazlasını kaplıyordu. Her iki ucu da lavın üzerinde asılı duruyordu.
Çanak aniden beş kat büyüyüp ellerine düşerek kendini tamamlayana kadar gözünü bile kırpmadı. Tepkisi biraz gecikmeli oldu ama devrilmesini önleyecek kadar hızlıydı. Dökülen tek şey biraz sarımsaklı sostu.
Sunum, yükseltmenin ana farklılaştırıcılarından biriydi. Lüks ve kaliteyi vurgulayan bir estetiğe sahip olan selefinin aksine, yıldızla işaretlenen yemekte miktar ön plandaydı. Dunkuz kuyrukları alabildiğine yükseğe dizilmişti ve en yüksek noktası on kuyruk boyundaydı. Düzenbazın canını sıkacak şekilde, geliştirilmiş versiyon daha ucuz olan tek örnekten daha lezzetli değildi. Kayalık ıstakoz benzeri kabukların içindeki et, hatırladığı kadar yumuşak ve sertti. Sosu bile daha iyi değildi. Temelde yağdı; tatsız, kokusuz domuz yağı.
"Aah," diye inledi melez. "Bunun için gerçekten 2000 mana mı harcadım?"
"Damak tadın bozulmuş olmalı. Lütfen, izin ver. Böylesine güzel bir yemek ziyan edilmeyi hak etmiyor."
Omuz Atı başını dik tutarak ve koyu kahverengi gözleri heyecanla parlayarak bir adım öne çıktı. İyileşme umudu olmayan, beyin hasarlı bir ağız soluyucusu olduğunu kanıtlarken boğazından yüksek sesli hırıltılar çıktı.
Claire cevap vermeden önce manasına bir göz attı. "Ne var biliyor musun? İyi o zaman."
Bir büyü sonra, hayali mutant gerçek oldu. Yılan muadili gibi, at ruhu da hem yetenekleri hem de inancı olan yük hakkında kapsamlı bir anlayışla birlikte geldi. Gerçekleşmesi onda eşit oranda uyuşukluk, oburluk ve kibir uyandırdı. Kız, diğerlerinin üzerinde durmanın, güzel kulaklarını göstermenin, yemek, eylemsizlik ve kedi kızlarla gelen zevkleri tatmanın Tanrı vergisi hakkı olduğunu hissediyordu. Yabancı arzular o kadar güçlüydü ki neredeyse kendini başka bir dunkuz kuyruğu tüketmek isterken bulacaktı. Gerçi Omuz Atı onu alt ettiği için bunu yapamazdı.
Gurme, var olduğu anda tabağa doğru bir hamle yaptı. Uzun tabakların uzak uçlarından birine doğru fırladı, ağzını sonuna kadar açıp ciğerlerini çalıştırmadan önce sanki daha sağlam bir zeminden başka bir şey değilmiş gibi havada koştu. Yemeği içine çekti; at tek bir nefeste tabağın tamamını emdi. Tüm sebzeler ve dunkuz kuyrukları neredeyse göz açıp kapayıncaya kadar midillinin gırtlağında kayboldu. Yemek takımı bile affedilmedi; seramik tabak içindekilerle birlikte emildi.
Büyü olmasaydı, bu inanılmaz bir manzara olurdu. Neredeyse iki metre uzunluğundaki yılanın aksine Omuz Atı, Claire'in avucunun içine rahatça oturabilecek kadar küçüktü. Oldukça garip bir orantıya sahipti ama hayalet atın ağzının büyüklüğü, doyurucu lokmayı bir düzine küçük öğüne bölmeden tek bir dunkuz kuyruğunu bile yutmasının mümkün olmaması gerektiğini gösteriyordu.
"Lezzetli, kesinlikle nefis," diye şarkı söyledi minik kara delik. "Bunca yıldır, senin karnını doyurmanı izlemekten başka bir şey yapmadım. Ama şimdi… şimdi, nihayet kendim tadına bakabileceğim!"
"İğrençti," diye inledi Claire. Tükürme isteğine karşı koymakta zorlanıyordu. Atın yediği her şeyin tadına bakmıştı, tatlar ve dokular birbirine karışmış, kusmuk benzeri bir ağız hissi veren, ezici derecede yavan bir karışıma dönüşmüştü. Atın etkisi bile yemekten herhangi bir zevk almasına izin vermemişti.
"Sen, canım, çok seçicisin."
"Sen nasıl istersen, atçık."
Claire, anlamadığı nedenlerden ötürü aşırı derecede sağlıksız magma tüketmeye başlamış olan aşırı yiyiciyi başından savarken gözlerini devirdi ve ayağa kalkıp kendini suya batırdı. Fazla manası kalmamıştı. At ruhu koruyucusu manasının yenileyebildiği son damlasına kadar tüketmişti ve yemeğini bitirmesi bir dakikadan az sürmüştü. Ancak bu, melezin harekete geçmesini engellemedi. Görünürde canavar yoktu ve en güvenilir büyüsü olan Güç Uygula o kadar ucuzdu ki kaynağın tükenmesini çok fazla önemsemesine gerek yoktu. Bir dövüşe girdiğinde yeteri kadar olacağından emindi.
"Hangi yöne gideceğim?"
Elini çantasına attı ve mumunu geri almaya çalıştı ama mumun bir yağ topağına dönüştüğünü gördü. Bel çantasında duran eldiven de aynı şekilde kullanılamaz haldeydi; her şey bir sıvı balmumu tabakasıyla iyice ıslanmıştı.
"Aptal sıcak."
Mavi pullu, ipucu bulmak için çevreyi tararken inledi. Ne tarafa baktığının pek bir önemi yokmuş gibi görünüyordu. Göz alabildiğine uzanan magmatik bal peteklerinden başka bir şey yoktu. Bu durumun değiştiği tek an, bakışlarını yukarı çevirip tepesindeki buzlu tünellere odaklandığı andı. Eninde sonunda yukarı çıkmak zorunda kalacağını biliyordu. Tek sorun nerede ve ne zaman olacağıydı.
Bu iki bilinmezden 'ne zaman' daha kolay cevaplanabilecek olandı. Mümkün olduğunca çabuk şehre geri dönmesi gerekiyordu. Görev süresi 83 saate inmişti ve henüz hedeflerinden birinin yerini tespit edememişti. Öte yandan 'nerede' sorusunu açıklamak biraz daha zordu. Sayısız merdivenin her biri uygulanabilir bir çıkış yoluydu, tek istisna aşağı düştüğü delikti. Eğer generalleri babam gibiyse, dışarıya birkaç muhafız yerleştirmişlerdir.
Alarmı tetiklemek en akıllıca seçim olmaktan çok uzaktı. Claire'in hızındaki artış, ona savaşçıları kolaylıkla alt edebileceğine dair güven vermişti ama büyücülerle nasıl başa çıkması gerektiği konusunda hâlâ hiçbir fikri yoktu. Karşılaştığı ekip şehrin tek büyücü birliğiyse kaçabileceğinden şüpheleniyordu ama melez bunun böyle olduğunu varsayacak kadar saf değildi. Onlardan daha fazla olduğu kesindi. Ve aynı anda çok fazla büyücü ortaya çıkarsa, hızı önceki değerinin iki katına çıksa bile mahvolurdu.
"Başka bir delik arayacağım," diye mırıldandı, rastgele bir yöne doğru yürürken, "belki bu kadar pis olmayan bir tane."
Etrafta dolaşırken gözleri tekrar durumuna döndü ve neredeyse hemen en yeni iki becerisine yerleşti.
Temel Ateş Direnci - Seviye 2
Tebrikler. Ateşin sıcak olduğunu öğrendin. Bu beceri, kendini yakmaya devam etmen halinde zarar görmemen için sana yardımcı olacaktır. Bu beceri tarafından sağlanan savunmalar zorlu olsa da gerçek lav toplarını çıplak ellerinle kavramanın her koşulda ihtiyatlı olmaya devam ettiğini lütfen unutma. Sağduyulu olman tavsiye edilir.
Etkileri
- Ateşe dayalı hasarlardan aldığın hasar %12 oranında azalır (%10 + seviye başına %1)
Sağduyu becerisi diye bir şey olduğunu sanmıyorum, Kutu.
Kedi Kız Dedektörü V. 0.17 - Seviye 1
Kedi kızlara olan açıklanamaz tercihine rağmen, kendini her zaman onları bir bakışta tanımlayabilecek kapasitede bulmuyorsun. Bu beceri, cennet alemine dair zaten rahatsız edici olan görüşünü daha da çarpıtmak karşılığında yanlış yönlendirilmiş çabalarında sana yardımcı olacaktır.
Etkileri
- Kedi Kız Hayranı başarımının etkisini artırır
- Herhangi bir şeyin ne ölçüde kedi kız olduğunu veya olmadığını tam olarak ayırt edebiliyorsun
- Bu beceri, sistematik olarak kedi kızlarla ilişkili olan veya kedi kızlarla ilişkili olan herhangi bir bireyin varlığında otomatik olarak etkinleştirilecektir
Gereksinimler
- Herhangi iki seviye 25 veya üzeri Llystletein sınıfı
- Kedi Kız Hayranı başarımını elde etti
Neden? Bu neden var?
Melez, yorgun ve hüzünlü bir iç çekişle tüm kutularını kapattı ve yoluna devam etti.