Ne? Neden arkadaşlarımı görmeyecektim? Ne demek istemişti? Beni onlardan uzak tutmayı mı planlıyordu?
"Seni buraya yalnızca konuşmak için getirmedim. Arkadaşlarını zamanında geri getirmeyeceğinden de emin oldum. Siz yarık gezginlerinden biri, yarık gezgini birliğiyle dönmezse öldüğü varsayılacak, değil mi?"
"Evet, öyle. Ama hangi akla hizmet ölü yerine konmamı istiyorsun ki?"
"Belli değil mi?" Başını hafifçe sağa doğru eğdi. "Kimse ölü birini aramaz. Eğer seni bekleyen ya da arayan birisi olmazsa, kolayca benim araştırmama odaklanabiliriz."
"Ama arkadaşlarım ne olacak? Onlar da öldüğümü düşünecekler! Neler olduğundan habersiz bir şekilde ölümümden acı çekecekler. Bunu düşünmüş müydün?"
"Elbette. Neden umurumda olsun ki? Ne yoluma çıkmalarına izin veririm ne senin dikkatini dağıtmalarına. Her şey bittiğinde onlara dönebilirsin. Ya da bunun yerine onları öldürmemi mi tercih edersin?"
"Tabii ki hayır!" Beni tehdit mi ediyordu? Amacına ulaştıktan sonra beni özgür bırakmayı mı planlıyordu? Söylediği her kelimeye körü körüne inanmamalıydım fakat başka ne seçeneğim vardı ki?
Bir kez daha düşüncelerimi okumuş gibi bana sırıttı. "Bu kadar korkma. Onları kurtarmana izin verecek kadar kibarım, o kadarını söylemedim mi? İşbirliği yaparsan benim için çok daha kolay olacak. Yani, sana teklif etmeye istekli olduğum kadar. İster beğen ister beğenme. İki türlü de amacıma ulaşacağım."
"Kabul ediyorum," diye cevapladım. Onları korumak ya da kendi başlarının çaresine bakmaları için bırakmak gibi iki seçeneğim olsaydı, bunun tek bir cevabı olurdu. Ama en azından onlara hayatta olduğuma dair bir ipucu bırakamaz mıydım?
"Hayır, bırakamazsın. Duyarlılığını anlıyorum fakat bu insanlar için her ne kadar her şeyi yapmaya istekli olsan da onların da sana karşı en azından bir parça taraflı hissetmelerini bekliyorum. Yani, hâlâ orada bir şeyler yaptığına dair tek bir ipucu bulurlarsa seni aramaya başlarlar. Dikkat dağıtıcı hiçbir şeyin olmaması gerek."
Ne pahasına olursa olsun başarmakta bu kadar kararlı olduğu, o derece önemli şey neydi? Keşke bu soruma bir cevap verseydi ama azmini göstermek yeterli bir cevapmışçasına yalnızca gözlerini bana dikerek baktı. Sanırım cevabı kendim bulana kadar beklemem gerekecekti. Üstelik ondan kurtulmanın en hızlı yolu onunla işbirliği yapmak olurdu.
En azından, şimdilik. Beni nasıl kertenkelenin kanını içmeye zorladığını ya da canı istediğinde buyruklarına uymamı sağlamasını unutmamıştım. Yine de bu şekilde geleceği etkilemek için bir şansım vardı.
"Şimdilik yeterince konuştuk gibi görünüyor." Bana gülümsedi. Sırıtışı ilk defa gözüme kibirli görünmedi. Ne düşünüyordu? Tasavvuru gözlerimin ardında soldu, başka birisiyle konuşurkenki sesini artık duyamıyordum. Bunun yerine, sesi önceden olduğu gibi zihnimde yankılanmaya başladı.
Herkes gittikten birkaç saat sonra Greenwich Park'a döneceksin. Doğruca dairene gidecek, çekmecendeki tüm para kaynağını alacaksın. Seni ele vereceğinden banka hesabını kullanma. Tek bir ışık yakmadan dairende birkaç saat uyuyacağız. Akabinde ilk arama noktamıza geçeceğiz. Zamanı gelince nereye gideceğini söyleyeceğim.
Gerekli olmasa da antlaşmaya vardığımızı göstermek için kendi kendime başımı salladım. En azından bu şekilde, bir an daha başka bir insanla konuşmuşum gibi hissettim. Tarask hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyordum. İnsan gibi görünmüyordu, daha önce hiç duymadığım şeyler biliyor ve açıklayamadığım yetenekler kullanıyordu.
Fakat yaklaşan görevler hakkında ve kendimi neyin içine soktuğuma dair bir fikrim olmadığı için ne kadar gergin hissetsem de arkadaşlarımın hâlâ hayatta olduğunu bilmek de gönlüme bir o kadar su serpmişti. Öldüğümü düşünüp acı çekmelerini istemiyordum. Yine de onları kaybetmekle ya da asla geri dönememekle karşılaştırıldığında, galiba bu yabancıya yardım ederek onları korumak yaptığım en kötü anlaşma değildi.
En azından verdiği sözleri tuttuğu sürece. Yine de dikkatli olacaktım. Onlara bir şey olursa işbirliği yapmayı bırakacağımdan son derece emindim. Bana söylediği her söze de güvenmeyecektim. Aradığı şeyin ne olduğunu bana söylememesinin muhakkak bir sebebi vardı.