Lei üstünü değiştirdikten sonra herkesin geçidin önünde kendisine yakın bir yerde toplanmasını işaret etti. Ne yazık ki diğerlerine ne beklemeleri gerektiğini ve acil bir durumda nasıl tepki vereceklerini söyleme fırsatımız olmamıştı. Sadece zamanında tepki verebileceğimizi ummak zorundaydım.
Merak etme, zavallı şey. Bu sadece doğru zamanda geçide atlama meselesi. Ellerine bir fırsat geçtikten sonra herhangi bir sorunla karşılaşacağımızı sanmıyorum. Bundan hemen vazgeçmeleri aptallık olur. Büyük olasılıkla her şey, Lei’nin sağladığı korumanın ilk yenilenmesinde kararlaştırılacak, diye açıkladı Tar. Ne kadar güçlü olduğumuzun farkında değiller ve tuzak hazırlama fırsatları da olmadı. Glaciyesler aptal değildir, bilinmeyen riskleri de almazlar.
Eh, eğer Tarask bundan bu kadar eminse, muhtemelen haklıydı. Ama beni gardımı düşürmemem konusunda uyaran o değil miydi? Şimdi bana her şeyin yolunda olduğunu söylüyorsa, aslında niyetinin beni sakinleştirmek olup olmadığını merak ettim. Yine de bu tuhaf ilişki sona erene kadar kendimi tamamen rahatlatmayacaktım. Tedbirli olmak üzülmekten iyiydi, özellikle de sevdiklerimin ve arkadaşlarımın hayatı buna bağlıysa.
Görünüşe göre ilk başta korktuğumdan daha güvenilirmişsin, diye benimle alay etti Tar ama ben bu yorumu görmezden geldim ve onun yerine mevzu bahis duruma odaklandım.
Herkes yerini alır almaz Lei tekrar yarık geçidine döndü.
"Hazırlıklar nasıl gidiyor Harabe?" diye sordu.
Adam, "Hemen bitireceğiz, ekselansları," diye cevapladı.
"O zaman sanırım ulaşımı da açmanın zamanı geldi." Lei derin bir nefes aldı ve eliyle bir kez daha yarık geçidine odaklandı. Önümüzdeki sıvılaşmış gibi görünen yüzey katılaşmaya başladı ve ince sisli tabakadan arındı.
Hafif ve ılık bir esinti odanın içine doğru akmaya başladı, bu da bize o iki yerdeki sıcaklığın ne kadar farklı olduğunu kanıtlıyordu. Gadrian geçitten uzaklaşmış, gözleri halkını evlerine bağlayan yarığa kilitlenmişti.
Harabe'nin söylediği gibi, hazırlıklar kısa sürede tamamlanmıştı. Geçitten ilk girenler Glaciyesler oldu ve doğrudan ana salona vardılar. Silahlıydılar ama hiçbiri silahını çekmemişti. Bu askerlerin her biri, birliklerinden biri geçitlerinin diğer tarafında kaldığı sürece en ufak bir şüphe yaratmak istemiyormuş gibi yanımızdan geçip gittiler.
Gadrian'ın arkasında yarım bir daire oluşturana kadar etrafında biriktiler. İhtiyaç duyulması halinde sadece genci korumak mı istiyorlardı, yoksa bu kişinin kendisiyle mi ilgiliydi, emin değildim. Önemli birinin akrabası mıydı? Şimdiye kadar durumun kendisini sorgulamamıştım. Neden hepsi adına konuşan oydu?
Bunu ben de söyleyemem. Bazen geriye kalan en güçlü kişi komutayı ele alır. Ancak çoğu zaman, liderlerinden birinin akrabası aralarındaysa, kalan insanlar adına o konuşuyor. Genel olarak, bu önemli değil. Önemli olan onu korumak için yeterince istekli görünmeleri, dedi Tar.
Evet, sanırım haklıydı. Onun için silah kaldırmaya istekliyseler, bu onu bağışlamış olmamızın karşılığını almamız için yeterli bir nedendi.
Geçitten daha fazla Glaciyes geçti ama bu sefer yalnız değillerdi. Askerlerden bazıları, onlarla birlikte yürümek zorunda kalan tutsaklarını bağladıkları uzun bir ipi tutuyordu. Ani soğuk onları titretiyordu çünkü bilinmeyen insanların her biri daha sıcak iklimleri için giyinmişti. Bu varlıklar, insanlardan daha küçüktü, muhtemelen sadece dizimize kadar geliyorlardı. Derileri turuncu renkteydi ve alınlarında kafalarının tamamı kadar uzun olan tek bir boynuzları vardı. Daha yakından incelediğimde, hafifçe parladıklarını ve bir miktar büyü yaydıklarını fark ettim.
Vücutları orantı bakımından bebekleri andırıyordu ve ketene benzer bir şeyden yapılmış giysiler giyiyor gibiydiler. Acınası ve rahatsız edici bir manzaraydı, sanki bir anaokulunun kötü bir adam tarafından sürüklenmesini izliyordum. Parmaklarımın meçimi çekip bir şeyleri değiştirmek için kaşındığını hissettim.
Değiştiremezsin. İnan bana, Lei de bu konuda en az senin kadar mutsuz hissediyor. Ama yüzden fazla askerleri var ve onlardan kölelikten vazgeçmelerini istemek, açlıktan ölmelerini istemek gibi bir şey. Kurtulmak için savaşmamız gerekecek ve bunu başarsak bile onlarla ne yapacağız? Bizimle İzlanda'ya gelemezler. O iklim onlar için fazla soğuk, oradaki insanlar onları hoş karşılamaz. Onları geri götürsek bile evleri yanmış olur ve onları koruyacak askerleri de olmaz.
Yani temelde onları terk etmek için kurtarmış ve bu süreçte bize yük olacak başka çatışmalar yaratmış olurduk. Harika. Bunu ne kadar sinir bozucu bulduğumu anlatacak kelime bulmakta zorlanıyordum. Bu konuda bir şeyler yapmanın bir yolu yok muydu?
Şu anda yok, üzgünüm. Olanları yutmak en iyisi. Dayanılmaz gelse bile.
Şaşırmıştım. Tarask muhtemelen onları daha az umursayamazdı. Peki, Lei ve benim için endişeleniyor muydu? Gerçi bu konuda bir yorumda bulunmamıştı. Yine de kişiliği göz önüne alındığında, herhangi bir karşılık vermemesi büyük olasılıkla kendi içinde bir onaydı.
Zavallı yaratıklar, sanki Glaciyesler onlara daha fazla bakmamızı istemiyormuş gibi götürüldüler. Ya da sadece onları sonsuza kadar kilit altında tutmak istiyorlardı. Son kalan Glaciyesler’den Harabe ve Lord Urcra geçide girerken, Lei yarığı arkalarından kapattı.
Her ikisi de Lei'nin önünde durarak başlarını hafifçe eğdiler. Başka bir kraliyet mensubuna karşı saygılı bir jest miydi?
"Teşekkür ederim, ekselansları. Bugün Glaciyesler için yaptıklarınızdan sonra size ve yoldaşlarınıza küçük bir ziyafet vermemize izin verin lütfen. Hizmetkârlar sizin için misafir odalarını hazırlarken siz de gönlünüzce yiyip içebilirsiniz," dedi kalenin lordu. "Tamamen dinlendikten sonra sabah yola çıkabilirsiniz. Yeni anlaşmamızı resmî olarak mühürlemek için böylesi daha uygun değil mi?"
Bir dakika. Gerçekten de bizi küçük bir partiye davet edip bir gece burada mı tutmak istiyordu? Buna ne anlam vereceğimi bilemiyordum. Bu kadar çok askerin olduğu bir yerde kalmak tehlikeli görünüyordu ama eğer teklifinde samimiyse, onu geri çevirmek Lord Ucra'ya hakaret sayılabilirdi. Peki, Lei buna ne cevap verecekti?