"Artık burada bizi rahatsız edecek kimse olmadığına göre, sorulara başlayalım. Glaciyes hakkında ne biliyorsun?" Arkadaşlarımdan kurtulma işine o da mı karışmıştı?
Vücudu şüpheyle gerildi. Tanımamasının imkânı yoktu - onları daha önce duymuştu.
"Glaciyes'le neden ilgileniyorsun? Bekle." Anlamaya başlamış gibiydi. "Takımın onları kurtardığını iddia ettiği garip yarık gezgini sen misin?"
"Belki. Bu ayrıntılarla ilgilenmene gerek yok. Senden duymak istediğim tek şey, adamlarını neden yarıklardaki canavarlara kurban olarak gönderdiğin. Ve bu cevabı şimdi duymak istiyorum!" Tehlikeyi ona hatırlatmak için namluyu şakağına daha sert bastırdım. Baskıyı ne kadar arttırırsam iş birliği yapmaya o kadar çabuk razı olacaktı.
"Pek bir şey bilmiyorum, gerçekten!" diye itiraf etti. "Ben sadece küçük bir hükümet yetkilisiyim. Üst düzey yetkililerin yaptığı anlaşmaların tam ayrıntılarını bilmiyorum."
"Demek Glaciyes ile yapılan bazı anlaşmalar var. Bana bildiklerini anlat ve tek bir şeyi bile atlama. Tabii bir kurşunun silahtan çıkmasını istemiyorsan."
"Hayır, lütfen yapma. Anlatacağım, anlatacağım!" Sesi o kadar titriyordu ki ağlamaya başladığını anlamak için yüzünü görmeme gerek yoktu. Ona ne kadar kızgın olsam da çaresiz birine karşı yine de bir parça acıma hissettim. Onu öldürmeyeceğimi bilemezdi. Onu, hayatının tehlikede olduğu varsayımıyla baş başa bırakmak zorunda kaldım. Böylece bana yutturacak yalan bulmakta zorlanacaktı.
"Devam et o zaman. Dinliyorum." Koltuğa yaslandım ve başının üzerindeki baskıyı hafifçe azalttım.
"Tek bildiğim, bu Glaciyeslerin bizi büyük çaplı istila etmeleri halinde topraklarımızda kargaşaya neden olacak kadar güçlü, korkunç canavarlar olduğu. Patronum bana geldiğinde bana söylenen buydu. Eksik takımlarla bir dosya oluşturmamı istedi. Zaman yaklaştığında ve Glaciyes için bir kurban daha gerektiğinde, elden çıkarılabilir insanlarla bir kura çekeceğiz."
'Elden çıkarılabilir' kelimesini duyduğumda vücudum gerildi. Onlar benim için yeri doldurulamaz insanlardı ve bu manyaklar kendi zavallı kıçlarını kurtarmak için onları kalasların üzerinden atma hakkına sahip olduklarını mı zannediyorlardı? Adamın yüzünü direksiyona çarpma isteği duydum fakat hikâyenin devamını dinlemek için direndim.
"O zaman onları memnun etmek için onlara kimin gönderileceğini belirleriz. Başka bir seçeneğimiz yok, gerçekten. Anlatılanlar doğruysa ve sen gerçekten onlardan birini öldürmeyi başardıysan bilemem ama hepsini öldürmek bizim için imkânsız. Ama bu fedakarlıklarla İngiltere'yi bir süre daha yok etmemelerini sağlayabiliriz. Başka bir karşı önlem bulmamız için yeterli bir süre. Aksi takdirde, ölmüş oluruz. Başka şansımız yok." Bir an tereddüt etti. "Lütfen, insanları köleliğe göndermenin doğru olmadığını biliyorum ama ne yapabiliriz? Onları savuşturamayız, güçsüzüz. Yapabileceğimiz tek şey bu."
"Evet, gerçekten. Güçsüzsünüz. Aklen ve ruhen." Yumruğumu sıktım. "İnsanları kurban etmek bu duruma çözüm olamaz. Onlar ölümsüz değil, birini öldürmeyi gayet iyi başardım. Eğer ben bunu yapabildiysem, üst düzey yarık gezginleri de istisna olmamalı."
"Bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum. Ben kendim bir yarık gezgini değilim, tek yapabildiğim yüksek rütbelilerin emirlerine uymak. Tek bildiğim bu, yemin ederim. Lütfen, bırak gideyim."
"Daha işimiz bitmedi."
"Ama Glaciyes hakkında söyleyebileceklerimin hepsi bu kadar!"
"Bundan şüphem yok. Ama başka sorularım var." Tarask'a aradığı şeyi bulacağımıza dair söz vermiştim. Benim önderlik etmeme razıydı, böylece önce ben sorularımı sorabilecektim ama onunkileri de unutamazdım. Soruları doğrudan bana iletmesi konusunda anlaşmıştık, böylece anında sorabilecektim. "Kan kristali nereden alındı?"
Eğer Glaciyes kelimesine verdiği tepki olaya dahil olduğu anlamına geliyorsa, bu terim karşısında duruşunu değiştirmesinin anlamı da gün gibi ortadaydı. Ter içinde kaldı, sanki önce çocuklarını mı yoksa karısını mı öldürmemi istediğini soracakmışım gibi şiddetle titremeye başladı. Neler oluyordu? Tarask'ın bu kadar umutsuzca aradığı kan kristali neydi?