"Görünüşe göre arkadaşların kararlarını vermişler. Onlarla yolunu ayırmak zorunda kalmadığına sevindim." Lei diğerlerine odaklanmadan önce bana gülümsedi. "Umarım hemen yola çıkmamızın bir sakıncası yoktur?"
"Newport'tan ayrılmadan önce teyit etmek istediğim bir şey var," diye açıkladım. Bakışlarım Greg'e kaydı. "Bizim için almanı istediğim şeyi getirdin mi?"
"Elbette." Bavulundan uzun bir paket çıkardı ve bana doğru uzattı. "En pahalısı değil, ne kadar zor geçindiklerini biliyorsun. Ama umarım yeterli olur."
"Teşekkür ederim, Greg." Paketi açtığımda bir kınla birlikte bir kılıç gördüm. En iyisi olmasa bile, yine de yarıktan gelen bir silahtı ve Leiaos'un kendini korumak için kullanabileceği bir şeydi. Silahı ona doğru tuttum ve güven verici bir şekilde gülümsedim. "Bana birkaç şey öğretmek istemiyor muydun?"
Ona verdiğin çöpler için kendinden oldukça memnunsun, diye yakındı Tarask. Yine de bu çöp, bence hiç silah olmamasından daha iyiydi.
Silahı aldı, kınından çıkardı ve elinde tarttı. "Teşekkür ederim, Duncan. Daha iyi bir fırsat bulana kadar bu işimizi görür. Kafan endişelerle dolu olsa da beni düşünmene sevindim."
O kadar özel miydi? Sadece anakaradan ayrılmadan önce başka bir silah alma fırsatını kullanmak istemiştim.
Bu konuda kendini beğenmişlik yapma, seni sadece sonunda sopayı yakalamayı başaran bir köpek gibi övüyor. Tarask'ın yorumlarını görmezden gelmeye karar verdim. Muhtemelen Lei'ye daha iyi bir silah sağlayamadığı için sinirlenmişti. En azından onun yerinde ben olsaydım, onu korumak için başka birine bel bağlamak beni hayal kırıklığına uğratırdı.
"Şimdilik işine yaramasına sevindim. Peki, bizi gemiye bindirmek için planın nedir?" Şimdilik bir gemi ayarlamış gibi görünüyordu.
"Ah, endişelenme. Bizim için gemileri çoktan kontrol ettim. Dün gece sen uyurken lobideki bilgisayarı ödünç aldım." Bana muzipçe sırıttı. "Bizim için bir gemi seyahatinde son dakika kabinleri aldım. Bir grup kabini ve bir çift kişilik kabin. Gemi Reykjavík'e doğru yelken açacak. Bu şehrin tam olarak nerede olduğundan emin değilim ama bir süre denizde olacağız ve benim istediğim de buydu."
Yani varış noktamız İzlanda mı olacaktı? Oradaki düzenlemelerden emin değildim, bu yüzden gemiden inmeye çalıştığımızda bir sorunla karşılaşabilirdik. Yine de bu, peşimizdekilerden kurtulduktan sonra endişelenebileceğimiz bir şeydi.
"Pekâlâ. Gidip gemiye binelim." Lei ve benim aksime, diğerlerinin en azından taşıyacak bavulları vardı. Lei kıyafetlerini alışveriş çantalarından biriyle taşırken ben sırt çantamla kalmıştım. Başka ihtiyaçlar için de alışveriş yapmak iyi olurdu ama bulunma riskimiz çok yüksekti. Yolcu gemisinde bazı mağazaların bulunması ihtimali hiç de fena değildi. Umarım orada kıyafet ve çanta stoklayabilirdik. Paramdan geriye pek bir şey kalmamıştı.
Aslında Lei biletleri internetten ayırtmayı nasıl başarmıştı ki? Ona banka hesabıma erişim izni falan vermemiştim. Öyleyse nasıl ödeme yapmıştı? Neden gecenin bir vakti gizlice rezervasyon yaptırma zahmetine girmişti? Benim bilmemi istememesinin bir nedeni var mıydı?
Tabii ki var, seni aptal. Seninle birlikte aptal arkadaşların için de bir kabin ayırttı. Peki, bir sorun çıksaydı nasıl hissederdin? Ne cüretle onun aşağılık bir şey yapmış olabileceğini düşünürsün! Tarask'ın kafamın içinde homurdandığını duydum. Konu Leiaos'a geldiğinde öfkesi herhangi bir şeye karşı olduğu kadar kötü olsaydı, çoktan ölmüş olurduk.
Sakin ol. Niyetim ona bencilce gerekçeler yüklemek değildi. Ama tanıştığımızdan beri öğrendiğim onca şeyden sonra temkinli olduğum için beni suçlayabilir misin?
Belki de suçlayamam, diye itiraf etti. Ama Lei'yi herhangi bir şekilde aşağılayan insan düşüncelerine karşı hoşgörülü değilim.
Tamam, öyle olsun. Bunu ona soracağım ve sorun çözülmüş olacak!
Kalan şüphelerden kurtulmanın en hızlı yolu bu gibi görünüyordu. Bu konudaki gerçeği ve bunu nasıl başardığına dair iyi bir açıklama duyarsam, bir düzine olasılığı düşünmeyi bırakabilirdim. Korkulardan kurtulmanın en kolay yolu onlarla yüzleşmektir. Ya da en azından ben bunun en ideal hareket tarzı olduğunu düşünüyordum.